Тие имаат над 60 години и не можат да помогнат во одбраната на Украина со оружје во рака, но сепак се корисни: поправаат неисправни ракети, со кои потоа пукаат кон руските позиции. Кои се „степските волци“ од Запорожје?
МАРИЕЛ МИЛЕР
Во Запорожје, украинските војници се под огромен притисок од руските единици. Во различни сектори на фронтот, се борат дури и мажи кои одамна ја достигнале возраста за пензионирање. Една од групите се нарекува „степски волци“ – мажи во 60-тите и постари кои ги ризикуваат своите животи во близина на фронтот. Тие поправаат оштетени ракети за да можат повторно да се користат против руските позиции.
Овие мажи не се војници – одамна ја поминале возраста за воена служба, но пронашле начин директно да учествуваат во одбраната на својата татковина. Еден од нив, познат по прекарот „Икар“, вели: „Зошто не можам да се борам? Други се насилно однесени во војска, а тие се спротивставуваат и бегаат“. И неговиот колега, кого сите во единицата го нарекуваат Пеца, уверува дека се решени да се спротивстават до крај и верува дека ќе победат.
Командантот на групата, со прекар „Дид“ (од „дедо“ на украински), се борел против Русите во источна Украина пред 10 години. Како што изјавил за ДВ, се приклучил на војската во мај 2014 година, но бил сериозно повреден. Вели дека имал среќа бидејќи требало да му бидат ампутирани обете нозе, но стигнал до Естонија, каде што бил подложен на повеќекратни операции.
РИЗИКУВАЊЕ НА ЖИВОТОТ Бидејќи сега е доволно возрасен за да носи оружје, откако започна руската инвазија во февруари 2022 година, ја основал волонтерската група „Степски волци“. Тие бараат неексплодирани ракети и ги поправаат за да можат повторно да се користат – против руските позиции.
Работата е опасна: еден погрешен чекор може да предизвика експлозија, уверува волонтер со прекар „Днипро“: „Јасно е дека нешто во електричното коло откажало. Потоа внимателно го расклопуваме уредот и откриваме дека навистина има прекинат контакт некаде“, вели тој. „Днипро“ е еден од експертите во групата. Според него, во просек, околу една од секои 20 ракети не успева да експлодира. „Ова ни носи задоволство, бидејќи, оваа работа е неопходна и важна. Мора да ѝ помогнеме на нашата армија“, вели тој за ДВ.
Украинската војска, со која „Степските волци“ тесно соработуваат, штотуку им ги испрати координатите за друга цел. Волонтерите ставаат натписи на поправените ракети, што стана традиција. „Анатолиј“, поранешен полковник на армијата, напишал „За Кременчук“ – неговиот роден град – на една од ракетите.
АКТИВНО НА ФРОНТОВСКАТА ЛИНИЈА Луѓето треба да ги лансираат ракетите од позиција оддалечена околу 15 километри од руските позиции, по што мора многу брзо да се повлечат. „Днипро“ ја лоцира целта, која овој пат е руска единица со оптички беспилотни летала, им дава соодветни инструкции на другите, а „Икарус“, вооружен со пушка, ги набљудува руските беспилотни летала.
Во меѓувреме, „Степските волци“ добиваат наредби од армијата брзо да ја променат својата позиција во друга, поблиску до фронтовската линија, од каде што можат да пукаат. И по два истрела, тие мора повторно да се движат за да не ги лоцираат Русите и да ги нападнат. „Последниот истрел беше точен погодок – 100% стапка на успех, како што објави „Дид“. Подоцна, во базата, волонтерите ќе ја бараат причината за неуспешното лансирање – ракетата беше пресретната.
Сергеј, кој е во „Степските волци“ веќе една година, вели дека е благодарен за можноста да биде меѓу истомисленици кои се обидуваат да придонесат за успесите на украинските единици. Тој се приклучил на групата откако неговиот син бил убиен кај Бахмут. „Го пишував неговото име на проектил што го испраќав до непријателот, го притискав копчето и го гледав како ја погодува целта“, вели тој.
(DW)
