Нема сомнение дека на стартот минатиот месец започна долгоочекуваната украинска операција за напад на руските утврдени позиции. Засега нема многу импресивен успех, но тој постои. Целта е – изолација и враќање на полуостровот Крим
ЖЕЉКО ТРКАЊЕЦ
Претседателот Путин на 9 јуни во одговорна новинарско прашање призна дека украинската офанзива запопчнала .„Можеме со сигурност да констатираме дека офанзивата започна. Тоа го знаеме од фактот дека украинската армија користела стратешки резерви. Не успеаја да ги постигнат целите во борбените сектори, што е јасно како ден. Веќе пет дена траат интензивни непријателства. Сè уште немаме доволно најново оружје, но индустријата за оружје, одбранбената индустрија на земјата напредува и сигурен сум дека одбранбената индустрија, без сомнение, ќе ги исполни целите. Производството на современи видови оружје се одвива со голема брзина. Во текот на овие денови видовме дека украинскиот режим трпи значителни последици. Како што е познато, жртвите се рутински околу три до еден за време на офанзивните операции. Во овој случај тие се многу поголеми. Нема да ги дадам бројките, но тие се импресивни. Не можам да кажам дека прекршокот е закочен. Можам да кажам дека претходните обиди за контраофанзива не успеаја. Но, офанзивниот потенцијал на трупите на режимот во Киев сè уште е зачуван. Верувам дека руското воено раководство е реално во својата проценка на ситуацијата и ќе продолжи од таа реалност додека продолжува да ги планира нашите акции на краток рок“.
Оваа изјава беше пред бунтот на трупите на Вагнер и доаѓањето бунтовниците на приодите на Москва. Да не говориме дека сите планови и проценки во тој миг биле правени така да ги вклучувале најборбените трупи на руската одбрана што сега не постојат.
Украинската операција ги напаѓа руските утврдени позиции. Се најавуваше како пролет, испаѓа дека ќе биде лето. Одговорот на Путин е интересен бидејќи, за разлика од другите руски функционери кои зборуваат како да е поразена украинската армија, претседателот речиси неочекувано прецизно ја дефинираше ситуацијата, идентично како и западните извори. Прво, украинската армија не постигна длабоки пробиви во руските одбранбени линии, но тоа не се очекуваше. Операцијата, како што може да се заклучи, не била насочена кон силен удар што ќе го скрши противникот бидејќи тоа не е реално. Првите денови од офанзивата ги тестираа, од една страна, тактичките способности на украинските трупи и силата и флексибилноста на одбраната на агресорот. Имаше и загуби, што е и очекувано бидејќи Украинците се во налет. Особено интригантна е изјавата на Путин дека руските единици сè уште немаат доволно најново оружје. Не станува збор само за најновото оружје, туку и за други недостатоци во рамките на рускиот воен систем кои продолжуваат, од логистички тешкотии до недоследност на дејствијата на различни гранки. Како заклучок, царот на Кремљ изгледа речиси поразителен кога зборува за офанзивниот потенцијал на украинските трупи. Изразувајќи надеж дека руските команданти ќе бидат реални во своите проценки. Дали уривањето на браната Нова Каховка беше нереална проценка во очите на Путин или можеби правилна одлука? Да се влезе во главата на Путин, ах, тоа би било успех, да се разбере што се случува во мозокот на тој поранешен просечен член на руската разузнавачка служба КГБ. Затоа, нема да навлегувам во потрага по „што сакаше да каже претседателот“, само тој навистина го знае тоа. Но, се чини дека е свесен за потенцијалот на украинската армија, можеби и за слабоста на руската.
Сепак, мислам дека одговорот не е случаен бидејќи на Путин му е јасно дека исходот од украинската воена операција ќе има одлучувачко влијание врз последователното уредување на геополитичкото и геостратешкото опкружување на западот на Евроазија со последици на пошироко. регионално и глобално ниво.
Има неколку интересни елементи на украинската офанзива. Неколку автори го посочија датумот, 5 јуни, ден пред годишнината од Денот Д, сојузничката инвазија која го отвори западниот фронт во Европа и со тоа го забрза колапсот на нацистичка Германија. Уште тогаш се размислуваше за симболичното и политичкото значење на влегувањето во Берлин, тој требаше да биде побрз од Советскиот Сојуз, кој беше речиси попречен од нацистичката зимска офанзива во Ардените. Вистинските стратези веќе градеа сценарија за идниот изглед на Европа – поради евроцентричноста премногу често забораваме дека во тоа време војната беснееше и во Азија, каде што исто така се редефинираат геостратешките односи, додека таму сè уште постоеја европски колонии.
Руската агресија против Украина е суштински различна од Втората светска војна и претходните војни бидејќи факторот изненадување практично исчезна. Филмот „Mincemeat“ за британската операција која требаше да ги убеди нацистичките стратези дека нема да има слетување на Сицилија е еден пример. Познато е и колкав труд вложиле нацистичките разузнавачи за да ја откријат точната локација на истоварувањето на сојузниците во Нормандија и колкав напор вложиле сојузниците за тоа да се чува во тајност.
Во ноември 2021 година, американските разузнавачки извори соодветно не информираа за речиси сите руски агресивни планови. Им верувавме, огромното мнозинство, вклучувајќи ме и мене, но не можевме да замислиме дека Путин ќе се одлучи за потег кој не може да биде успешен според сите логички, рационални и економски критериуми, особено откако Москва доби прецизни информации за одмаздничките мерки што ќе следат. .
На почетокот на оваа година беше најавено дека Русија ќе започне офанзива околу годишнината од почетокот на инвазијата (24 февруари). Таа го започна неколку дена претходно. За командант беше поставен Валериј Герасимов, началник на главниот штаб на руската армија, кој предолго е на таа позиција, од 2012 година. Имаше обиди, но Бахмут остана во центарот. Наводната офанзива не постигна ништо тактички вредно, но Герасимов остана на сите позиции.
Од тој момент, започна наддавањето за датумот на кој Киев ќе ја започне својата одлучувачка операција. Во написите во Глобус, го цитирав чешкиот претседател Петр Павел, генерал, поранешен висок командант на НАТО (тој совлада голем дел од воената наука во Хрватска како дел од мировните сили на ОН), кој рече дека Украина ја има оваа единствена шанса. Мислам дека тоа мислење го делат огромното мнозинство од членките на НАТО и ЕУ, освен Полска, која кога е Русија во прашање делува под силен емотивен набој, што е сосема разбирливо. Почетокот на јуни е добро одбран момент бидејќи ќе има неколкумесечни долги денови со поволни временски услови, до крајот на септември. Мајкл Кофман од аналитичката куќа CNA тврди дека операцијата најверојатно ќе трае неколку месеци и дека најверојатно ќе има уште офанзивни операции. Формирани се нови борбени единици, кои добија темелна обука на Запад, опремени со моќно оружје според стандардите на НАТО, кое ќе ја претставува ударната сила на украинската операција.
Нема изненадувања, како Сицилија. Еден поглед на картата е доволен за да стане јасно дека главната цел на украинската операција ќе биде избивање на Азовското Море, кое сега е целосно под руска окупација. Русите го знаеја тоа и затоа одбранбената линија на тој дел, кој се протега од кривината што ја прави реката Днепар откако го минува градот Запорожје за да го продолжи својот тек кон Херсон и до влезот на Црното Море до градот Доњецк, беа силно. укрепени. На тој простор најтесниот дел оној кон рускиот копнен мост од границата до Крим, на некои места 90 километри. Областа е местото каде што беа започнати првите украински операции на 5 јуни.
Има професионални воени аналитичари кои се претпазливи и наведуваат дека не е исклучено Киев да се обидува да ги врзе руските одбранбени сили на линијата на очекуваниот напад за да можат потоа да нападнат на друго место, да ја разбијат руската одбрана и да ги нападнат тие позиции од крило, што би било погубно за нападнатите. Таа опција дефинитивно треба да се има на ум, бидејќи, не случајно нападот ескалираше во руската погранична област Белгород, што доведе до повлекување на некои единици од одбранбената линија. Тоа би била опсесија со која би се гордеел Сун Цу, но треба да се има на ум дека нападот би требало да биде кон исток, кој се приближува до руската граница и каде на руските сили им е полесно да организираат одбрана и логистика. Исто така, таква операција, дури и во западниот регион на Доњецк, непотребно би ги растегнала украинските сили кои немаат таква супериорност во жива сила. Проценките велат дека Киев во моментов брои 700.000 луѓе од различни воени и паравоени формации, додека руските линии ги бранат околу 300.000 војници (можеби помалку, но не значително). Според тоа, односот е нешто повеќе од 1:2 на фронт долг повеќе од 1.000 километри, каде што концентрацијата на човечка и огнена моќ е од клучно значење.
