Сè може да се научи од домашните „продавници за отрови“ за ставовите на Дугин, но треба да биде јасно дека тој не е мислител и филозоф, туку најобичен избезумен идеолог на Руската империја, апологет на брахијалната моќ и приврзаник. на гулагот
ТОМИСЛАВ МАРКОВИЌ
Паничен страв од слободата и демократијата, од слободата на совеста, од човечката личност и сè што го прави човекот човек – ова е основната содржина на проповедите на Дугин (тврди Максим Шеметов за Ројтерс).
Режимските медиуми во Србија на прв поглед не се заинтересирани за филозофија, мислење и слични непријателски активности. Судејќи според содржината на таблоидите и државотворните дневни весници, нивните уредници се придржуваат до познатата српска изрека „Не филозофирајте“. Задачата на пропагандните списанија не е само да ги прогонуваат различните мислења, туку и да ја уништат способноста на читателот да расудува уште во фиданка.
Сепак, дури и нашите медиумски продавници за отрови не се целосно доследни на нивната уредувачка политика, па редовно објавуваат написи од Александар Дугин, „Распутин на Путин“, неофицијалниот идеолог на Единствена Русија. Секој негов нов текст, интервју, изведба веднаш се преведува од руски и го објавуваат најмалку 10 медиуми: од Политика и Вечерње новости, преку таблоидите како Информер, Ало, Курир и Српски телеграф, сè до другите портали на заматената десница..
ФИЛОЗОФСКО КИОЛЕЊЕ И СТРЕЛАЊЕ Дугин медиумите генерално го претставуваат како голем руски филозоф и мислител, што значи дека се обидуваат да ја запознаат српската јавност со најактуелните трендови на руската мисла. Само во последните неколку месеци, читателите можеа да научат сè за плодовите на чудниот процес на размислување на Александар Дугин. Еден руски мислител не просветли со афоризмот: „Специјалната воена операција е филозофска војна“, што веројатно значи дека пукањето, колењето, силувањето, ограбувањето, уривањето цркви, палењето села и разорувањето градови се всушност начини на филозофирање.
Бевме исто така информирани дека „една од причините за русофобијата на Запад е тоа што Русија и нејзиниот претседател Владимир Путин ги бранат традиционалните вредности“, и дека омразата кон хазјаинот на Кремљ „не е обична, туку метафизичка“. Дугин не е само филозоф, туку и пророк, па нè третира со својот проѕирен поглед на иднината, каде што виде дека нова граѓанска војна во САД е неизбежна.
Научивме и како Дугин гледа на другите европски земји, особено на оние на истокот на стариот континент. „Русите ги ослободија источноевропските народи, а Источна Европа стана дел од рускиот геополитички организам. Штета е што не можевме да напредуваме понатаму, сè до Атлантикот. Тогаш Евроазија би станала неранлива. Источна Европа, Прусија (ГДР и Калининград), како и балтичките држави станаа Руси со право на победа“, пишува рускиот мислител, а пренесуваат моќните српски медиуми.
Се чини дека Дугин заборавил дека Советскиот Сојуз првично ги анектираше балтичките земји според пактот Рибентроп-Молотов, кога Сталин и Хитлер убаво се договорија како да ја поделат Европа. Ослободувањето на вториот од нацистичката окупација беше донекаде принудно, бидејќи Хитлер го прекрши договорот и го нападна СССР, на големо изненадување на Сталин. Но, барем дознавме кои се руските планови, а тоа е воспоставување на Евроазија во областа „од Лисабон до Владивосток“, како што често вели Дмитриј Медведев.
РУСИЈА КАКО ВОЕН КАМП Дугин има оригинални филозофски идеи за внатрешното уредување на Русија. Овие идеи можат да се сведат на крикот „се треба да се милитаризира“, целата држава и општество, секој сегмент од постоењето. Идеологот на Путин вели дека „неопходна е милитаризација на секојдневниот живот“. Планот е да се промени „секојдневната психологија на просечниот човек“, па повторно се занимаваме со создавање на „нова личност“, а Дугин е главен инженер на човечките души.
„Целиот јавен простор треба да биде исполнет со симболи на војна и победа. Оваа идеја мора да им ја пренесеме на родителите и воспитувачите: целта на целата нација е да подигне генерација херои кои ќе ја бранат и оживеат големата Русија“, пишува Дугин за своите планови да собере нов контингент свежо топовско месо. Се разбира, кога целото општество ќе стане касарна или воен камп, неопходно е да се справиме со внатрешните непријатели. Зошто униформизација и хомогенизација?
„Секоја критика на државата, херојот на Русија, владата, црквата и претседателот, како и нападите врз патриотизмот, руската идеја и воената пропаганда треба да бидат строго забранети, а сите медиуми и социјални мрежи кои емитуваат таква агенда. треба веднаш да се стави надвор од законот“, подетално ја објаснува Дугин својата идеја за враќање во тоталитарниот систем. Слободата на мислата и говорот треба да се укине, а сите што се осмелуваат да размислуваат со своја, а не со глава на Дугин, сите што одбиваат да бидат слуги и послушници на шефот на Кремљ – едноставно да се стават во Гулаг. Навистина оригинална идеја, колку и да е филозофска, нема сталинистички испрашувач кој не би се согласил со неа.
СУДБИНАТА НА РОБОВИТЕ И РОБОТИТЕ Од домашните продавници за отрови научивме многу повеќе за мислењата на Александар Дугин, но тоа е доволно за да стане јасно дека тој не е мислител и филозоф, туку најобичен избезумен идеолог на Руската империја, апологет на брахијалната моќ и приврзаник на гулагот. Паничен страв од слободата и демократијата, од слободата на совеста, од човечката личност и сето она што го прави човекот човек – тоа е основната содржина на проповедите на Дугин. Мешавина од сталинизам, фашизам и кој било друг тоталитаризам – тоа е крајниот опсег на неговата наводна мисла. Манихејски поглед на светот, вулгарно поедноставување на човештвото, тоа ни го нуди Дугин: „Русите се носители на Христос, Синот Божји, Светлината. Нивните противници се ѓаволските орди“.
Ова е она што најтиражните и најчитаните медиуми ни го служат како оригинална руска мисла, а сите тие се само добро познати варијации на стари тоталитарни теми.
Медиумите не се единствените промотори на измислиците и глупостите на Дугин, десет негови книги се објавени во Србија. Во нив може да се најдат уште покомични содржини, но и значително поискрени исповеди. На пример, во книгата Четвртата политичка теорија, Дугин отворено вели дека во таа идна џиновска Евроазија никој ништо нема да мисли: „Ние мислиме за вас, ние преземаме одговорност за вас“. Во таа утопија, човечките суштества се предодредени за судбина на роботи, робови или лоботомизирани поединци.
НЕСПОСОБНИ ЗА САМОПОЗНАВАЊЕ Не би било лошо да се наведат уште неколку типични цитати, само за да биде очигледно до кој степен на лудило одат размислувањата на Дугин. „Рускиот е толку апсолутен што не ја разбираме смислата на постоењето на другите народи. Ако не се Русите, тогаш кои се тие – искрено мислиме“, пишува Дугин.
Има и поголеми будали. Русите на Дугин не само што не разбираат дека има и други народи, дека дошле до целосна лудост и тапост, нарцизам кој е целосно демонски, туку и не се во состојба да се разберат себеси.
„Не сме способни да ги разбереме, јасно да ги идентификуваме другите. Има други народи кои се способни да ги разберат другите, ние не сме. Не сме способни ни да се спознаеме себеси. Ние сме едноставно народот и тоа е тоа“, пишува Дугин за својот сакан руски народ
Навистина, никој не го презира и мрази сопствениот народ како оние кои постојано го повикуваат и кои се колнат дека ја сакаат својата нација. Ниту нивните најрадикални критичари немаат толку понижувачки став за Русите. Филозофијата започна со старогрчкиот поредок „познај се себеси“, а „филозофот“ Дугин се фали со „наводната“ неспособност на Русите да се спознаат себеси.
ОД ТРЕТИОТ РАЈХ ДО ЕВРОАЗИЈА На крајот на краиштата, него не го интересира никакво знаење, туку повеќе освојување, уништување и поробување на другите народи. Ако ништо друго, барем искрено зборува за тоа како ја замислува иднината на рускиот империјализам: „Никаде нема да застанеме, никогаш нема да застанеме, бидејќи евроазиството е отворена филозофија. Кога ќе го завршиме едното, продолжуваме кон следниот. Тоа е голема идеја, слична на Голема Русија, тоа е голема евроазиска империја и ние воопшто немаме намера да ги воспоставиме нејзините граници. Дозволете другите да ни ги постават границите и кога ќе налетаме на нив и ќе кажеме: ‘Понатаму, момци, нема да поминеме – ќе се обидеме да одиме уште подалеку. И ќе поминеме!“
Адолф Хитлер тогаш ги имаше потполно истите идеи, бидејќи и тој беше носен од „големата идеја“ дека нема граници за Третиот рајх и дека тој никогаш нема да престане. Како што убаво кажа Тимоти Снајдер: „Дугин, кој ја популаризираше идејата за „Евроазија“ во Русија, се потпира и на германските нацисти и на повоените западноевропски фашисти.
Нема многу смисла да се расправаме со таканаречените идеи на Александар Дугин, бидејќи не може да има аргументирана дискусија. Единствениот ефикасен начин за расправање со аргументите на Дугин е оној што го спроведува украинската армија, а тој метод успешно го користеше и големата антифашистичка коалиција која ги порази нацистите и фашистите.
НЕПОДОБНИ ВО РУСИЈА И СРБИЈА Тоталитарните, наци идеи на дворскиот филозоф на Путин ни ги доставуваат мејнстрим медиумите речиси секојдневно, создавајќи лажна слика дека џагорот на Дугин е единственото мислење што може да се слушне во Русија. Во истите пропагандни списанија никогаш не можеме да ги прочитаме преводите на актуелните текстови на Виктор Јерофеев, Михаил Епштајн, Александар Генис, Сергеј Лебедев, Михаил Шишкин, Људмила Уличка, Борис Акунин, Дмитриј Биков, Владимир Сорокин и други угледни руски писатели и мислители. Причината е јасна – станува збор за остри критичари на режимот на Путин, противници на војната против Украина, луѓе кои се длабоко спротивставени на целиот руски империјализам.
Редовно се преведуваат книги од современи руски писатели на српски, од споменатите автори не е преведен само Лебедев, книгите на други автори ја сочинуваат целата библиотека. Сепак, во огромното мнозинство српски медиуми нема место за нивните ангажирани, политички текстови, нивните мислења за Путин, руската политика и војната. Споменатите автори, како и бројни други најистакнати руски писатели, не само што се несоодветни во Путинова Русија, туку и во Србија на Вучиќ.
Како вчера, во ерата на социјализмот, беше сосема обратно. Големите руски писатели и мислители кои беа забранети во нивната татковина беа објавени во Југославија, додека официјалната советска литература немаше голем тираж, огромното мнозинство од тие подобни автори никогаш не беа ни преведени, во секој случај би било губење време. Благодарение на прокремљскиот прогресивен режим, тој курс е сменет, па сега редовно добиваме рафали од најцрните дози на Путиновата пропаганда, додека големиот интелектуален отпор кон криминалниот систем на Путин останува целосно непознат за пошироката јавност. Овој пример јасно покажува дека нашите таканаречени русофили всушност не се љубители на руската култура, како што сакаат да се претставуваат, туку обични путинофили и обожаватели на цврста рака, ропска душа во потрага по господар.
.
