Градоначалникот на Загреб: Треба да се сменат имињата на улиците именувани по усташите. Ќе се направи и споменик на убиеното семејство Зец
Томислав Томашевиќ го поддржа неодамнешниот предлог до градското собрание на Загреб да се сменат имињата на четири улици кои потсетуваат на времето на Независна Држава Хрватска. Пред тоа најави подигање спомен-обележје на семејството Зец
„Улиците во Загреб што се именувани по усташите треба да се преименуваат, тоа е цивилизациско прашање. Не е нормално што во главниот град се уште има улици со имиња на усташите“, изјави градоначалникот Томислав Томашевиќ, коментирајќи ја предложената улица. преименување на прес-конференција.
Имено, Градското собрание на Загреб неодамна доби предлог за промена на имињата на четири улици во месноста Ивање Река: Филип Лукас, Владимир Арк, Антун Бонифачиќ и Архиепископот Иван Шариќ.
Градоначалникот на Загреб најави дека ќе го прифати тој предлог.
Во декември минатата година, по повод одбележувањето на триесет и една година од убиството на семејството Зец во Загреб, Томашевиќ најави дека градот ќе подигне спомен плоча како потсетување на извршеното злосторство.
„Триесет и една година по злосторството, кое е една од најтемните епизоди во историјата на овој град, стојам овде да им оддадам почит на жртвите и уште еднаш да предупредам што се случи овде“, рече градоначалникот.
Тој потсети дека сторителите на делото не одговараат за убиствата, иако се познати нивните имиња.
Дали читателите се сеќаваат на овој чин?
Убиството на семејството Зец е кривично дело извршено ноќта на 7 декември 1991 година, на улицата Пољаничка во Загреб, од страна на припадниците на специјалната единица на МУП на Република Хрватска, таканаречените Мерчеповци, на чело со Синиша Римец. Убијците никогаш не биле повикани на одговорност за ова злосторство, иако неколку дена подоцна го признале пред истражен судија. Но, признанието е прогласено за неважечко, бидејќи, било земено без присуство на адвокат.
Синиша Римац, кој учествувал во ова злосторство, во 2005 година е осуден на 8 години затвор за злосторства против Србите во Пакрачка Пољана во 1991 година. Во јануари 2010 година, претседателот во заминување на Република Хрватска, Стјепан Месиќ, му ја намали казната на Римац за една година[, што предизвика жестоки реакции во јавноста и во Србија, Република Српска и Хрватска.
Семејството Зец било богато српско семејство во Загреб. Михајло Зец бил познат загрепски месар, а неговата сопруга Марија водела кафуле.
Заканите кон семејството Зец од страна на хрватските ултрадесничари започнале уште пред распаѓањето на СФРЈ во 1990 година. Заканувачките писма се однесуваат на прогонот на Србите од СР Хрватска во тогашна СФРЈ. Злосторството го преживеале децата Душан и Гордана, кои биле скриени во куќата. По извршеното кривично дело, нивната баба Боса ги однела децата во касарната на ЈНА, од каде што биле евакуирани во Бања Лука, каде што го продолжиле животот.
Ноќта на 7 декември 1991 година, Муниб Суљиќ, Синиша Римац, Игор Микола, Небојша Ходак и Сњежана Живановиќ, припадници на специјалните единици на МУП на Хрватска (т.н. „Мерчеповци“) упаднале во станот на Семејството Зец во улицата Пољаничка во Загреб. Михајло Зец бил убиен на лице место кога се обидел да побегне. Неговата сопруга Марија и ќерката Александра, која тогаш имала 12 години, биле однесени во планинарскиот дом Адолфовац на Сљемен, каде што биле ликвидирани. Криминалците, меѓу кои бил и Синиша Римац, неколку дена подоцна биле сослушани пред истражен судија, каде го признале делото, но признанието било поништено поради дефекти во постапката. Оваа единица на МУП на Хрватска беше под команда на Томислав Мерчеп, кој тогаш беше советник на министерот за внатрешни работи на Република Хрватска. За учеството во војната во Хрватска, Синиша Римац бил одликуван 8 пати. Некои извори наведуваат дека Синиша Римац лично го убил Михајло Зец со еден куршум при обидот на Зец да избега, а Муниб Суљиќ ја убил Александра Зец со истрели од автоматско оружје во задниот дел од главата.
Томислав Мерчеп повторно беше обвинет за ова дело во јуни 2011 година.
Михајло, Александра и Марија Зец потоа беа погребани во селото Горња Драготиња (Република Српска), родното место на Михајло Зец.
Хрватската влада донесе одлука на преживеаните членови на семејството Зец Душан и Гордана да им исплати еднократна парична помош во износ од 1,5 милиони куни (околу 200.000 евра). Одлуката е донесена затоа што „децата останале без родители и згрижувачи како малолетни“.
