„Ирецецот“ е многу скап проект, снимен на повеќе од 100 локации, кој опфаќа многу долг временски период од околу 34 години и за сето тоа бара многу пари. Кога Нетфликс излезе на теренот во еден момент, сè беше решено и Мартин го снимаше филмот точно како што сакаше.
Кога кон крајот на минатата година, Роберт де Ниро и Мартин Скорсезе, зборувајќи заедно на Фестивалот во Маракеш, беа доста загреани да говорат за нивниот деветти заеднички филмски потфат – „Ирецот“ во продукција на „Нетфликс“, не можеше да се очекува дека овој тежок филм наскоро потоа да ја видиме светлината на денот.
„Ирецот“ на Скорсезе, со Де Ниро во насловната улога, веќе се впушти во своите фестивалски кино скокови: од Њујорк, преку Рим и Лондон, до официјалната блискоисточна премиера на церемонијата на отворање на 41-от филмски фестивал во Каиро (20 ноември), па дури и сè до нејзиното премиерно емитување на каналот „Нетфликс“ на 27 ноември
Потоа филмот дојде во Маракеш, ја доби наградата „Златна везда“ и таа му припадна на Роберт де Ниро за извонреден придонес во светскиот филм. Авторот се заблагодари со многукратно изговорениот збор „Шукан“ (благодарам) упатена на на мароканскиот народ, на кралот и принцот, но и на сите луѓе „обединети во нашата љубов кон филмовите и нашата заедничка за хуманоста “- а наградата ја доби директно од рацете на Мартин Скорсезе. Неговиот одличен пријател, кој е во врска со нивната лична и професионална врска, откако направија филмови како „Таксист“, „Бесниот бик“, „Кралот на комедијата“, „Беше еднаш во Америка“ и сега еве го „Ирецот“. Мартин зборуваше живо и забавно. И со многу љубов, наведувајќи го следново: „Боб има неверојатна способност да комуницира со гледачите дури и кога толкува навистина ужасни ликови и се вовлекува во чудовиштата што ги игра. Тој играше во моите први осум филмови во кои глумеше социопати, психопати, тешки ликови, а секој од овие ликови ја приближи публиката до мене и ме направи познат како режисер … “ И слдува прашање за Де Ниро:
Вие и Мартин Скорсезе повторно сте заедно, уште еден филм за легенду?
– Знаете како, Мартин е мој пријател, доживотен соработник и еден од најголемите благослови во мојот живот. Имав многу среќа што работев многу пати со Марти и имав толку долга и креативна врска. Растевме заедно во исто соседство, можевме да отидеме на погрешен пат како деца, сепак, се свртевме кон филмот и тука сме и денес. Тој секогаш ми се снаоѓаше најдобро со мене како актер.
Зборувајте емотивно, дали сте личност која лесно станува емотивна?
– Кога бев помлад, бев многу емотивен. Сега кога сум стар, станав сентиментален. Знаете како и на кој пат да одите.
Филмот „Ирецот“ е правен долго време и јас би рекол прилично дискретно?
– Мартин работеше на овој филм околу десет години. Тој работеше долго време пред се на финансирањето, планирајќи кој ќе ги плати парите и со кое темпо и навистина беше тоа исцрпувачки. „Ирецецот“ е многу скап проект, снимен на повеќе од 100 локации, кој опфаќа многу долг временски период од околу 34 години и за сето тоа бара многу пари. Кога Нетфликс излезе на теренот во еден момент, сè беше решено и Мартин го снимаше филмот точно како што сакаше.
Сè уште има гласна дебата за тоа како Нетфликс, како интернет гигант, порано или подоцна ќе ги изеде сите кина?
– Разговаравме со Нетфликс за ова и им беше јасно дека „Ирецот“ е направен за кина. Тие му ветија на Мартин (Скорсезе) дека ќе го дистрибуираат правилно и ќе му дадат приоритет на киното. Не беше Мартин тој кој им пристапи, туку тие на Мартин и доброволно ги инвестираа парите. Постигнат е договор.
„Ирецот“, по „Хит“ на Ман, повторно ве поврзува со Ал Пачино?
– Да, и со Џо Пеши, со кого играв во филмовите Скорсезе „Добри момчиња“ и „Казино“. Еве сега го играм ликот на Френк Ширан наречен Ирецот, кој уби за семејството на мафијашкиот клан Бафалино, но исто така беше одличен пријател и телохранител на лидерот на синдикатот Џими Хофа, игран од Ал Пачино. Ширан на Хофа го прободе со нож во грб – го уби. И јас и Пачино сакавме нова соработка и ни требаше долго време да се вратиме заедно во нешто што ќе ни одговара. „Ирецот“ е прекрасно споделено искуство.
Изгледа дека е исто така голем предизвик?
Да, Мартин имаше идеја дека Пачино и јас ќе се вратиме четири или пет децении и ќе игравме Ширан и Хофа кога биле млади. Ова предизвика огромен предизвик и кај нас и за дигиталните експерти. На овие експерти им беше дадена најпроблематична задача во нивните кариери – да нè направат помлади. Се беше неверојатно возбудливо. Имавме можност да ги снимаме нашите „младешки“ сцени без воопшто да се грижиме за шминка и маски. Дигитализацијата ја прави својата работа и ние сме опуштени.
Познати сте по тоа што се методски актер, на пример се подготвувавте за улогата на Таксист со тоа што навистина работевте како таксист. Се смени ли нешто?
– Во принцип, мојот актерски метод не се смени многу со текот на годините, но мојот став кон методот стана порелаксиран. Се обидувам да дознаам што е апсолутно неопходно, а што не е. Кога бев помлад, бев повеќе вознемирен и нервозен и помалку опуштен во врска со моите улоги. Сега е различно.
Сè уште се шпекулира дека може да дојде продолжение на „Таксистот“?
– Долги години размислував за тоа дали денес има смисол сето тоа, да оживее повторно ликот на Девис Бејкер, таксистот. Скорсезе и јас разговаравме за тоа често, во еден момент дури и Пол Шредер напиша синопсис, но од тоа не се отиде подалеку.
Додека ја добивавте наградата во Маракеш, отворено зборувавте за тоа како минувате низ гротескна верзија на национализам во вашата земја?
– Тоа е дијаболичен национализам, обележан со алчност, ксенофобија и себичност, сите под слоганот – Америка е број еден.
Вие и претседателот Трамп во никој случај не одите заедно?
– Реалноста е дека тој е самоуверен идиот. Точно во однос на тоа што тој го говори е спротивното од она што се случува, да речеме, на мојот фестивал во Њујорк (Трибека) или фестивалот во Маракеш и во други земји, а тоа е дека уметноста не ги почитува границите и sидовите, туку слави разновидност и потекло и идеи, без никаква намера за тоа да се нарекува прв во било кој смисол.
