За Американците беше релативно безбедно да се продолжи со бескрајната сага за руската закана за Русија, бидејќи тие имат мал економски обрт со Москва! Трговски промет изнесува околу 12 милијарди долари, така што цената на санкциите практично се може да бидат префрлени на европските сојузници
Тонот во Москва беше променет кога новите санкции кон Русија ги најави група сенатори, предводена од страна на републиканецот Линдзи Грем, кој важи за изразит русофоб. Истиот го објави проширување на Нацрт кој носи нови ограничувањата за Русија, со кој се предлага забрана за американските компании и граѓаните да соработува со руските нафтени и гасни компании, да инвестираат во енергетски проекти и да вршат трансакции со обврзници од рускиот државен долг. Веста дојде набргу откако Путин и Трамп разменија писма кои разговараа за намерите за продолжување на дијалогот помеѓу двете нуклеарни суперсили.
Путин за ова се советуваше со Советот за безбедност на Русија, а одговорот кон САД го даде премиерот Дмитриј Медведев, кого западните политичари и медиуми вообичаено го сметаат за пофлексибилен од Путин, кога станува збор за руските односи со Западот. Тој рече дека проширувањето на американските санкции за забрана за располагање на оваа или онаа валута може да се сметаат за објавување на економска војна, што Русија ќе одговори на економски, политички и други методи.
Медведев, инаку, пред тоа во едно обемно интервју беше објавено по повод десетгодишнината од интервенција на Русија во Јужна Осетија, што како тогашен претседател на Русија ги наредил, и покрај тоа што воените серии му се припишуваат на Путин. Рускиот премиер објасни дека за оваа војна треба да се обвинува поранешниот претседател на Грузија, Михаил Саакашвили, кој бил насочуван од Кондолиза Рајс, поранешната државен секретар на САД за време на мандатот на Џорџ Буш.
По оваа реторика на Медведев се јави министерот за одбрана Сергеј Шојгу, кој на зборовите на германскиот министер за одбрана Урсула фон дер Лајен во Европскиот парламент, одговори дека ако се сака со Русија да се дискутира од позиција на сила, испрати абер дека Германците треба да побараат мислење од дедовците за дознаат како со Русија се разговара со јазикот на силата.
Во Москва, очигледно заклучиле дека нема ништо од договорите на Путин и Трамп.
За Американците беше релативно безбедно да се продолжи со бескрајната сага за руската закана за Русија, бидејќи тие имат мал економски обрт со Москва! Трговски промет изнесува околу 12 милијарди долари, така што цената на санкциите практично се може да бидат префрлени на европските сојузници. Се чини дека таа идеја, на префрлување на товарот на санкциите кон сојузниците во Европа потешко минуваат кога е Иран во прашање, но сојузници не сакаат таква улога, но беа, според зборовите на протоерејот Матеја, евентуалните носители на санкциите „па шумам разбежалис“.
Секретар на Врховниот совет за национална безбедност на Иран, Али Амкан рече дека претседателот на САД – Доналд Трамп ги користи санкциите како средство за „лична одмазда” против други држави, објави иранската агенција ИРНА.
Амкан тврди дека Иран има потреба од конструктивен дијалог со цел да се избегне тензиите со соседните земји, по нападот на воената парада во Иран, при што 25 лица беа убиени. „Тоа е од суштинско значење за решавање на целосно внимание и да се зголеми нивото на нашиот конструктивен дијалог со цел да се неутрализира заговор на непријателите кои сакаат да сее сомнеж во раздор меѓу земјите од регионот”, рече Амкан.
Марк Вајнер во својата статија „Трампизмот и филозофијата за светски поредок“ вели дека однесувањето на Трамп е резултат на негови идеи, особено на неговите имплицитни филозофски заложби во врска со светскиот поредок.
По одржаниот самит на НАТО и по самитот во Хелсинки, многу либерали беа доведени во искушение да го осудат личното однесување на американскиот претседател Доналд Трамп. Постапката на прегрнување на Владимир Путин, и игнорирањето на сопствените разузнавачки служби и традиционалните сојузници на Америка, потврдуваат дека во вакви ситуации тој не знае точно што прави. Или дека некој го изиграл. Или дека е ментално нестабилен. Или дека Русија го придобила својот најголем симпатизер – „предавник“.
Секоја една од овие верзии може да е вистинита. Но, постои подлабоко и уште повеќе вознемирувачко објаснување за однесувањето на Трамп: сето тоа да е резултат на негови идеи, особено на неговите имплицитни филозофски заложби во врска со светскиот поредок. Ако тие се причините за неговото однесување, тогаш борбата против однесувањето ќе биде многу потешка.
Се разбира, Трамп не е филозоф. Сепак, тој инстинктивно пренесува одредени концепти, благодарение на неговата умешност да раскажува приказни, притоа стекнувајќи големо внимание од јавноста, како и фактот што тој длабоко насетува како неговите поддржувачи реагираат на него емотивно. На секој митинг, тој добива масовна поддршка за да ги усоврши своите идеи со кои ќе ги задоволи емоционалните потреби кои тие лично ги сметаат за важни, а потоа тие потреби ги политизира преку социјалните медиуми.
Еден мислител кого Трамп најмногу го пренесува и кој може да ни помогне да го разбереме неговото однесување, особено моралната двосмисленост што ја покажа во односите со Русија е германскиот правен филозоф Карл Шмит (Carl Schmitt).
Иако Шмит е озлогласен поради зачленувањето во нацистичката партија во 1933 година, би било погрешно да се отфрли само поради таа причина. Меѓу научниците денес, како левичари така и десничари, Шмит е познат по неговата остра критика на современиот либерализам.
Зад критикувањето на Шмит стои неговиот презир кон универзалните аспирации на либерализмот. Либералите навистина им даваат централно место на индивидуалните права во нивните политички заедници и веруваат дека, во принцип, тие права треба да важат за сите.
(продолжува)
