Ова е трет дел од разговаравме со физичарот кој ќе ви ги отвори очите: за птиците што паѓаат од небото, мрежата 5G, враќањето во пештерите, чипсување на луѓето, палење на антени. И политичарите се политичари. Тиое не сакаат да го ризикуваме гневот на луѓето кога можат да се прошетаат на тој бран и да ги обезбедат следните избори?
САША ЈАДРИЈЕВИЌ ТОМАС
Мислам дека како дете го читав Загор со слична премиса. Некои од нинџиите со кои се бореше, веројатно во седум изданија на Златната серија, имаа толку смртоносна а одложена акција. Дали тие навистина успеаја да нè исплашат толку многу, што сценаријата што се случија со Духот со секира да звучат убедливи за нас?
Значи, кога ги измамите луѓето со вакви лаги, ќе ги исплашите и ги убедувате дека нешто не е опасно што им е оставено, отколку да побарате од нивниот град и парламентот да ги забранат овие работи.
И политичарите се политичари. Нивна одговорност е да им помоген на нивните гласачи подобро да разберат што се случува. Но, потребен е напор. И којзнае дали можат да го објаснат квалитетот. Зошто да го ризикуваме гневот на луѓето кога можат да се прошетаат на тој бран и да ги обезбедат следните избори? И тоа е она што се случува насекаде. Оттука, сите овие забрани. И ние научниците молчиме.
Според вас, колку е оправдано тоа што IARC (Безжична агенција за истражување) едновремено го класифицираше безжичното зрачење како „Група 2Б“, или како можеби човечки канцерогено?
– Значи, во 2011 година, врз основа на студија од 2004 година, IARC одлучи да го стави зрачењето на мобилните телефони во категоријата можно карциногено – 2Б.
Во студијата, некои луѓе кои имале специфичен вид тумор на мозок, во една студија велат дека повеќе користеле мобилни телефони. Значи, можно е да постои врска помеѓу тоа. Луѓето го истражуваа ова понатаму, но ниту една голема студија не покажа дека оние што почесто тоа го зборуваат се разболуваат.
Бев љубопитен како тоа се покажа во студијата во 2004 година. Па, не испадна. Поточно, повеќе од оние анкетирани кои воопшто не разговарале на мобилен, добиле тумор од оние кои зборувале умерено.
Едно објаснување е дека зрачењето на мобилните телефони е магично. Да се лекува во помали количини, или барем да се спречи карцином, на начин што е непознат за науката.
Алтернативно објаснување е дека методологијата користена во тоа истражување е несоодветна. Дека научниците малку ги замајуваа работите. Јас сум малку повеќе склон кон ова второ објаснување. Целата оваа приказна е уште поинтересна кога ќе погледнете малку од сè што спаѓа во овие групи. Со зрачење на мобилните телефони одат екстракти од алое вера и гинко билоба. Јас не го разбирам тоа, но последното звучи како додаток во исхраната за мене. Не слушнав дека некој го посочил како проблем. Рекламите за тоа си врват нормално на телевизија.
Но, тоа не е она што сметам дека е интересно. Гледајте го ова. Покрај можната канцерогена група 2Б, постои и група 2А, наречена – веројатно карциногена. И во него стои со тој квалификатив – има кафето. Како ми удри баш на кафето црн јарецу! Но, само ако е навистина жешко, во спротивно е добро. О, добро. Пијам со млеко.
Потоа црвено месо. Не сум веган, тажен сум. Па, ништо не смеете, пазете, ништо ако е пржено во масло. Она што излегува при пржење е 2А. Па ако работам како фризер. Или ако работам во смени, во ноќна смени. И еден куп научни пациенти работат токму ноќе. Бидејќи само тогаш ние имаме мир.
Во суштина, сето ова е полошо од зрачењето на мобилните телефони.
Но, тоа не е сè што би рекле во телекомуникациите. Исто така, постои и најлошата група. Група 1. Во песната на Балашевиќ има колбаси, салама, шунка, пршутто…. Целото преработено, пушено, сушено, солено месо е тука. Сите најдобри. Па, алкохолни пијалоци. Ништо не е свето за нив. Па, пушењето. И, ги оставивме само цигарите, нели?
Патем, се прашувам дали оние што ги палат 5G мрежните кули го прават тоа сосвоја запалка. Па, потоа ќе свиткаат по една. И со кјф ќе ја испушат. Тие го заслужија тоа. Нашите херои. Тие нè спасија од рак. Да, и чадот од цигарите е во таа група. И сите ние што пасивно пушевме со такви херои.
Вашето прашање беше дали е оправдано да ставите мобилни телефони во групата 2Б. Денес, со оглед на новото истражување и со последователна меморија, може да изгледа дека не беше оправдано. Бидејќи ниту едно ново истражување не сугерира дека постои поврзаност. И затоа што сите сме малку луди за тоа.
Но, тогаш имаше смисла, затоа што ги охрабри научниците да го истражат малку повеќе. И сега знаеме повеќе. И што сме, луди? Наше е. Не е срам да не се знае. Не е срам или страв. Само е срам да не сакаш да знаеш.
Можете ли да ми објасните малку што значи ова кога научниците велат дека истражувањето не најде врска? Можеби тие не го бараа тоа доволно. И, да не пронајдете нешто не значи дека недостасува, нели?
– Во право си. Ние треба да престанеме да реагираме на тој начин. Ти одговорам на овој начин. По спроведеното истражување од 2004 година, се вели дека може да има врска помеѓу зрачењето на мобилните телефони и ракот, истражувачите ширум светот ги заткале ракавите. Една таква студија е од 2016 година во Австралија.
Ги имаа сите податоци за тумори на мозокот кај пациенти од медицински досиеја од 1982 до 2012 година. Следеа, се појавуваат некои тумори споменати во студијата 2004 година, како и некои други опции. И тие имаа прецизни информации за тоа како точно тие луѓе разговарале на мобилните телефони.
Резултатот од нивните истражувања беше дека нема зголемување на бројот на тумори поради тоа што луѓето зборуваат повеќе на своите мобилни телефони.
Дали е можно туморот да се развие многу подоцна?
– Секако. Кога луѓето доаѓаат во контакт со нешто карциногено, навистина може да има последици многу подоцна. Некои никогаш не се разболуваат. Сите знаеме за некои пушачи кои умираат во длабока старост. Други, пак, се разболуваат многу брзо. И тоа го бараа и очекуваа Австралијците. Дека ќе забележат зголемување на бројот на пациенти. Оние кои брзо се разболуваат. Треба да го забележите ако зрачењето на мобилниот телефон е карциногено. Но, тие тоа не го забележаа. Значи, не само што причината и ефектот не е воспоставен. Не беше пронајдена ниту корелација. Сите истражувања даваат резултат како да нема воопшто ефект.
Па, зошто научниците само не кажат дека нема ефект?
– Секое од нашите истражувања осветлува дел од темната просторија. Ако видиме некој во собата, тоа е тоа. Имаме откритие. Но, ниту едно истражување не може да каже дека нема никој во собата. Можеби се крие таму каде што сè уште не сме го запалиле светлото. Можеби на некој научник му се чини дека видел некого на крајот на плакарот, близу до аголот на окото. Тогаш еден куп други го осветлуваат целиот простор околу плакарот. Како и во овој случај со истражувањето во 2004 година. И тогаш, преку низа внимателни истражување, целата просторија е осветлена. Можеме ли конечно да кажеме дека нема никој во собата?
– Можеме, ако немаме фантазија. Но, научниците го имаат тоа, и секогаш ќе бидат внимателни. Дали погледнавме во плакарот? Дали погледнавме под креветот? Дали го погледнавме таванот ако беше тоа фенси рамно со греди, па ликот се искачил нагоре? Ние секогаш оставаме можност да не сме во право. Дека не покривме сè. Па ајде да истражиме понатаму. Често се случува да претеруваме. Секој нормален човек што влегува во таква осветлена просторија би рекол: „Па, што правиш? Просторијата е празна “.
(продолжува)
