Сооглед на фактот на се почесто малтретирање и заплашување во дигитална форма која се врши врз јавни работници го пренесуваме овој текст кој говори и за тоа како на пример во една Британија законодавците се обидуваат да се борат со ов нова зло
АНА МАРТИНЕЛИ
Како што сугерира името, сајберфлеширањето вклучува испраќање несакани, често лични, експлицитни слики или видеа преку социјалните медиуми или нивно споделување преку апликации за поврзување и размена на податоци како Bluetooth или Airdrop.
Сајберфлеширањето е само едно од бројните кривични дела поврзани со дигиталната средина, воведено неодамна во британскиот Закон за безбедност на Интернет (Закон за онлајн безбедност), препознаен како активности кои можат да предизвикаат безбедносни закани, вознемирување и насилство на интернет. Прекршоците според Законот за онлајн безбедност стапија на сила на 1 февруари, а осудените престапници можат да заработат до две години затвор за своите постапки.
Како што сугерира името, cyberflashing вклучува испраќање на несакани, често лични, експлицитни слики или видео материјали преку социјалните медиуми или споделување преку апликации за поврзување и размена на податоци како Bluetooth или Airdrop. Во случај на одредени поставки на уредот, несаканата содржина се отвора и се појавува на екранот на уредот – што значи дека дури и ако преносот е одбиен, примачите се принудени да го видат. Според новите законски одредби, обвинителите мора да докажат дека испраќачот имал намера да предизвика вознемиреност или понижување на примачот, како и лично сексуално задоволство, со испраќање на несакана сексуална содржина.
Деликатноста на проблемот и потребата тој да се регулира со закон се директно поврзани со разновидноста на сексуалните интеракции на интернет, во кои барањето и добивањето согласност е клучно за да се утврди дали зборуваме за посакувана, двонасочна интеракција (како како секстинг) или вознемирувачка и заканувачки еднонасочна комуникација – кога станува збор за сајберфлеширање.
Заматените или тенки граници помеѓу јавното и приватното во дигиталниот свет имаат за секој корисник тежината на границите на физичкиот простор. Како што не сакаме малтретирање на улица, во транспорт, на работа, не сакаме вознемирување ниту во нашиот приватен дигитален простор.
Набргу по усвојувањето на новите одредби, донесена е првата пресуда за сајбер флеширање – возрасен Британец, претходно познат како сексуален престапник, испратил свои експлицитни фотографии на неколку адреси, а една од жените кои ја добиле оваа содржина преку апликацијата WhatsApp го пријавила во полиција. Кога станува збор за причините за сајбер-флеширање, некои студии се фокусираа на желбата на испраќачите да воспостават контрола или позиција на моќ над примачите, личното сексуално задоволување и трансакцискиот начин на размислување во кој се очекува некаква содржина за возврат, игнорирајќи го фактот дека содржината испратена е спам.
Во Велика Британија, кампањата за воведување на нови кривични дела во Законот за онлајн безбедност најмногу ја водеа жени, меѓу нив и многу јавни личности, кои ги опишаа своите трауматски искуства поради изложеноста на несакана содржина од непознати мажи на мрежите.
Иако можеби изгледа дека овој тип на однесување не е толку вообичаен, истражувањата (иако ретко) покажуваат дека низ Германија, Франција и Шпанија, повеќе од половина (53%) од жените на возраст од 18 до 34 години биле жртви на злоупотреба преку експлицитни несакани слики. . Истото истражување заклучува дека сајбер-флеширањето може да остави трајно влијание врз начинот на кој жените го користат интернетот, наведувајќи дека од жените кои биле жртви, 82% од нив рекле дека се чувствуваат помалку безбедни на интернет, додека некои сакаат да се повлечат од интернет простор во целост.
Клер МекГлин, професорка по право на Универзитетот во Дурам, откри дека за жртвите на сајбер-флеширање, последиците се многу конкретни и директно влијаат на промените во секојдневното однесување, како и на појавата на загриженост за нивната безбедност, страв и чувство на понижување. МекГлин укажува и на важна специфичност на изложеноста на сајбер-флешинг – тоа е директно навлегување во личниот дигитален простор што секој од нас сака да го контролира и во кој сакаме да се чувствуваме безбедно. Нејасните или тенки граници помеѓу јавното и приватното во дигиталниот свет, кои сè уште ги тестираме, воспоставуваме и дефинираме, за секој корисник ја имаат тежината на границите на физичкиот простор. Како што не сакаме малтретирање на улица, во транспорт, на работа, не сакаме вознемирување ниту во нашиот приватен дигитален простор.
.
