Младата еврејска активистка и протагонист на филмот „Израелизам“ разговараше за Ал Џезира.
ЛЕЈЛА МАЗЛИЌ
Документарниот филм „Израелизам“ е прогласен за најрелевантен филм за 2023 година. Многу американски кампуси се обидоа да го забранат затоа што зборува за се поголемиот број Евреи кои се противат на израелската окупација и апартхејдот во Палестина.
Филмот зборува за двајца американски Евреи, Сајмон Цимерман и Ејтан, кои биле израснати да го бранат Израел по секоја цена. Ејтан се приклучува на израелската армија, а Сајмон го брани Израел на друго бојно поле – на американските кампуси.
Но, кога ќе стан ат сведоци на израелското угнетување на палестинските граѓани, тие се уништени и ужасни. Тие се приклучуваат на растечкото движење на млади американски Евреи кои се борат против ционистичкиот Израел и бараат слобода за палестинскиот народ.
Главната протагонистка на филмот, Симона Зимерман, зборува за Ал Џезира Балканс за нејзиното искуство со „Израелизмот“, за начинот на кој била воспитана и за моментот кога почнала да го преиспитува сето она што го научила за Израел. Таа е исто така ко-основач на движењето „IfNotNow“, преведено како „Ако не сега“, антиокупациска група предводена од американски Евреи.
Помина една година од снимањето на документарниот филм Израелизам. Стана исклучително актуелна по нападите на 7 октомври. Какви се реакциите на филмот?
– Пред се, морам да кажам дека Евреите ширум САД и светот ми велат дека се многу благодарни што филмот е снимен, бидејќи, помага да се раскажат нивните приказни, приказните на оние од нас кои пораснале со повеќе поедноставен и идеалистички наратив за државата Израел и кој ја сфатил палестинската реалност и го разбрал ужасното угнетување на палестинскиот народ во име на еврејската безбедност.
Тие се дел од растечкото движење на Евреите кои ги отфрлаат политиките на израелската влада и начинот на кој државата Израел не користи за да ги оправда своите постапки против палестинскиот народ.
Одредени колеџи и универзитети го забранија прикажувањето на документарниот филм. Зошто академските институции, светилници на слободата на говорот и интелектуалната љубопитност, заземаат ексклузивен став?
– Можам да кажам две работи за тоа. Првата е дека дел од стратегијата за надворешни односи на израелската влада е да тврди дека дејствува во име на Евреите ширум светот. Тоа не е ни блиску до вистината. Секојдневно гледаме како Евреите ширум светот зборуваат гласно и јасно против геноцидниот напад на оваа влада врз Појасот Газа и велат: „Не во наше име“.
Дел од причината поради која постои таков агресивен обид да се цензурира овој филм е затоа што ја раскажува приказната за ова растечко движење. Не започна на 7 октомври. Отсекогаш постоеле Евреи кои биле против ционизмот и политиката на Израел. Тие не сакаат приказни за луѓе како мене, бидејќи, мојата приказна не е единствена. Тоа е дел од широко распространето движење. Тие не сакаат да се раскажува таа приказна.
Втората е дека оваа цел, за жал, најде партнер во авторитарните движења во САД и во странство, кои се обидуваат да ги нападнат универзитетите како места за критичко учење и дискусија за историјата и помалку удобните вистини на многу од нашите земји и општества.
Ова е филм за Евреите, направен од Евреи, пред се за еврејска публика. Затоа, да се напаѓа овој филм, да се нарече антисемитски и да се тврди дека ги прави еврејските студенти несигурни е целосно апсурдно и ја открива циничната стратегија на поистоветување на антисемитизмот со критикување на израелската влада.
Постои дефиниција наречена „ИХРА“, која се обидува да ја редефинира секоја критика на израелската влада како антисемитизам. Луѓето кои се обидуваат да ја унапредат оваа дефиниција се главно сојузници на израелската влада и сакаат да ја искористат како алатка за да се затворат критиките и да се направи јавното застапување на палестинската слобода незаконски, сето тоа под изговор за борба против антисемитизмот. Сепак, сосема е јасно дека овие обиди доведоа до зајакнување на расистичките и авторитарните сили ширум светот и, всушност, не помагаат да се зачува безбедноста на Евреите.
Зошто критикувањето на Израел е толку контроверзно? Зошто критиките кон Израел се сметаат за антисемитски, а не? Демократско право е да се критикува која било влада или земја.
– Апсолутно. Израел се обидува да ја искористи вистинската историја на антисемитизам, угнетување и прогон на Евреите низ историјата за да ја оправда политиката на нивната влада, која сега ги прави Евреите, вклучително и оние во Израел, многу помалку безбедни.
Исто така, гледаме како тезата на израелската влада дека критиката на државата е антисемитизам помага да се поттикнат нападите врз слободата на говорот, студентските протести и универзитетите. Исто така, би рекол дека ако не сме имале можност да зборуваме за неверојатното зголемување на исламофобијата, антиарапските и антимуслиманските чувства во САД. Имаше директно насилство врз муслиманските заедници во САД како резултат на неверојатната исламофобија и антиарапското расположение што доби на интензитет во овој момент на криза.
Кога станува збор за универзитетските кампуси, гледаме неверојатно малтретирање и таргетирање, па дури и насилство врз пропалестинските студенти кои протестираат. И многу од тие демонстранти се Евреи. Значи, кога зборуваме за безбедност, за мене е апсурдно да гледам дека јавните лидери покажуваат наводна грижа за еврејската заедница, но повторно и повторно морам да прашувам: за кои Евреи сте загрижени? Чија безбедност е ваш прв приоритет?
Затоа што има многу луѓе кои се многу несигурни во моментов, и не гледам дека нашите лидери изразуваат загриженост за нивната безбедност и благосостојба.
Се чини дека никој не е сигурен… Во Израел, десничарските парламентарци се решени да ги замолчат израелските Евреи кои се противат на војната во Газа. Да се потсетиме на случајот со Офер Касиф во Кнесетот, граѓанските протести во Тел Авив и низ Израел. Се повеќе Израелци повикуваат на прекин на огнот и насилство и на ослободување на заложниците. Но, гледаме и како се апсат, заплашуваат и замолчуваат. Колку е безбеден екстремно десничарскиот, левичарскиот и антивоениот Израел во Израел?
– Многу ми е драго што ме прашавте тоа, бидејќи фашизмот во израелското општество е навистина застрашувачки. Палестинските граѓани на Израел се напаѓани, исфрлани од универзитети и отпуштања од нивните работни места. Тие буквално се чувствуваат небезбедни на улиците. Израелските левичари, храбрите антивоени гласови што ги споменавте, исто така се соочуваат со сличен прогон и репресија. Има интензивно фашистичка атмосфера.
Наставник е отпуштен само затоа што рекол дека во Газа има мајки и човечки суштества. Тоа е многу небезбедно опкружување за Израелците јавно да го кренат својот глас, и затоа е важно оние од нас во странство да го искажат своето несогласување. Често слушам од моите пријатели во Израел дека Евреите што протестираат во странство им даваат сила, бидејќи тие го кажуваат она што се плашат да го кажат во својата земја.
Колкава штета досега му нанеле на Израел Нетанјаху и неговата крајнодесничарска влада со министерот за финансии Безалел Смотрич и министерот за национална безбедност Итамар Бен-Гвир? Земјата никогаш не била пополитички поделена и толку негативно глобално перцепирана.
– Апсолутно. Ова е најекстремната влада во историјата на Израел. Ги напушти и упропасти своите граѓани на 7 октомври. Се чини дека секој ден продолжува да ја занемарува безбедноста и благосостојбата на своите граѓани во корист на оваа апсолутно катастрофална и застрашувачка војна на одмазда и смрт, масовна кампања на смрт и уништување во Појасот Газа, која очигледно не се води. за безбедноста на Израелците, но за уништување на палестинскиот народ и за разгорување на тензиите во регионот.
Секој ден се плашам за Израелците и Палестинците чии животи се уништуваат од оваа невнимателна, омраза, авторитарна влада.
Која е крајната цел на оваа влада?
– Многу министри многу јасно ставија до знаење дека се отворено против палестинската држава и дека нивната цел е смрт и уништување во Појасот Газа. Мислам дека повеќе лидери треба да се слушаат и да се сфатат сериозно.
Сето ова влијае на еврејската заедница во САД и ширум светот. Веќе имаме, како што истакнавте, растечки антисемитизам и исламофобија. Што треба да се направи за да се намали омразата и поларизацијата и да се запре маѓепсаниот круг на насилство, кој всушност има свои корени во структурното насилство врз Палестинците?
– Анкетите на јавното мислење редовно покажуваат дека помладите американски Евреи поддржуваат прекин на огнот. Ова е основниот и прв чекор што треба итно да се преземе. Младите се многу лути затоа што администрацијата дозволи оваа влада да се однесува толку непромислено.
Треба да го видиме крајот на окупацијата, апартхејдот и опсадата. Ова се суштински први чекори кон обезбедување иднина на слобода, достоинство, безбедност и благосостојба за сите Палестинци и Израелци.
Колку е реално ова да се постигне? Кои се вашите надежи и очекувања како млади Еврејки и антиционистички жени?
– Се надевам дека се повеќе луѓе од мојата заедница ќе го кренат својот глас и ќе повикуваат на крај на војната и праведна иднина за сите луѓе во таа земја. Ќе бараме одговорност од израелската влада за злосторствата и се надевам дека сè повеќе од нас ќе се бориме против овие расистички авторитарни движења кои нè таргетираат и не прават помалку безбедни и ќе видиме дека израелската влада е партнер во овие растечки движења и не се грижи за безбедноста и благосостојбата на еврејскиот народ.
