ЉУБОДРАГ СТОЈАДИНОВИЌ
Слободата на говорот на пазар кој малку се грижи за ништо освен профитот е неважна ставка во големите зделки. Тргувањето со медиумски простор е профитабилен бизнис, но и обид за воспоставување сопственост врз користењето на информациите
Продажбата или затворањето на медиуми или медиумски групи може да се разбере и како заговор за корпоративна сопственост-политика. Најчесто грубо, валкано и корумпирано. Слободата на говорот на пазар кој малку се грижи за ништо освен профитот е неважна ставка во големите зделки. Тргувањето со медиумски простор е профитабилен бизнис, но и обид за воспоставување сопственост врз користењето на информациите. Во Србија, сите можни епилози од таков напад врз преостанатите слободи станаа исклучително драматични овие денови, а локалниот криминален бос бара спас во организацијата на целосен мрак.
Извесен Стен Милер, новоназначениот генерален директор на „Јунајтед груп“, застанал на кратко во Србија. Тој е во контакт со Владимир Лучиќ, директорот на „Телеком Србија“, истакнат субјект на локалниот автократ. Тие станале блиски пријатели уште при првото ракување. (О, Владо, ах Стан!)
Овие двајца исклучително сомнителни типови се оперативен дел од заговорот чија крајна цел е да ги затвори преостанатите слободни медиуми во Србија (Н1,, Нова С, Време, Радар). Но, тоа е само модел за веднаш задоволување на желбите на „вознемирениот претседател“.
За да се започнат последните работи за задоволување на посебните потреби на таканаречениот претседател, прво треба да се замени Александра Суботиќ, извршната директорка на „Јунајтед медиа“. Замислете, тој лично го побарал тоа.
Некој пресретнал бизарен телефонски дијалог помеѓу Лучиќ и Милер, во кој високи менаџери гласно дискутираат за техниките за замена на менаџерка посветена на самата суштина на нејзината медиумска работа. Еден од слоганите на Н1 гласи: Вистина без компромис!
Вистината за тоа што се случува, секако, не толерира компромиси, а можеби овој принцип е клучната причина за нејзиното брзо апсење.
Разговорот е интересен и по тоа што е очекувано празен, поразителен и лишен од каков било креативен епилог. Малиген план објаснет со квантен јазик, криминални зделки и засенчен од разбојничка небрежност.
Лучиќ вели дека „претседателот Вучиќ побарал Александра Суботиќ да биде заменета“, и дека е вознемирен што тоа сè уште не се случило. Милер одговара дека не може да го направи тоа веднаш, но дека ќе го направи брзо и дека ја разбира нервозата на клиентот. Но, прво ќе мора да ја направи компанијата слаба за полесно да ја растури, и да ја направи (смената) брзо и ефикасно. Речиси безболно. „Кога ветувам нешто, го правам, Владо“, му вели Милер на Лучиќ. „Иако Србија експлодира под нашите задници“.„Знам Стен“, одговара Лучиќ.
Отприлика вака би изгледал процесот на брзо задушување и евентуално задушување на остатоците од слободните медиуми во Србија во изведбата на овие два хртови. Две работи се особено интересни во овој разговор: извршниот директор на „Јунајтед груп“ му се заколнува на менаџерот на конкурентска фирма дека ќе ги затвори неговите медиуми. Ова може да го направи само посебен вид перика, внимателно избран и богато платен за да биде таков. И дека брутално ја негира суштината на бизнисот на неговата компанија.
Локалниот негодник е вознемирен кога дознава дека Суботиќ не е заменет, иако извршителот Милер дошол во Белград за да го стори тоа „брзо и ефикасно“. Секој ден од сведочењето на Н1 му носи нови ментални болки, по што неговата морална монструозност и очигледна естетика се сè помалку поднослива глетка.
Нему му е потребна само една верзија од јавниот имиџ, измислена во осакатен ум. Целиот негов живот се одвива според наредби од командната соба на Информаторот, од каде што сите злосторства лесно се оправдуваат.
Инквизиторот од деведесеттите години одлучи да ги изгаси сите светла и да ги затвори сите прозорци. Тоа е сосема логичен потег од страна на мајсторот на оваа трагедија.
Не сум сигурен дека знаеме што да правиме. Да можевме, веќе ќе го направевме тоа.
