Поради нерентабилност се укинуваат 412 километри пруга во Војводина! За владата, која ја укина Главната железничка станица во Белград, а не изгради нова, тоа не е новост. За жал, тоа не е новост за милиони српски граѓани, кои со љубов ги нарекуваме граѓани
ДРАГАН ВЕЛИКИЌ
Инфраструктурата на Српските железници на почетокот на оваа година понуди на аукција продажба на шини, додатоци за стари пруги и прекинувачи кои се наоѓаат на 15 железнички линии, главно во Банат и Бачка. И така се забораваат пругата Сечањ – Јаша Томиќ и Зрењанин – Вршац. Се укинуваат и Бечеј – Врбас (кој е на идната брза линија Белград – Будимпешта), потоа Бечеј – Сента, Бечеј – Забаљ и Бечеј – Чуруг.
Малку е веројатно дека брзата линија Белград-Суботица некогаш ќе биде со полн капацитет без мрежа на локални железници. Војводина порано ја имаше најгустата железничка мрежа во таа голема земја. Но, тогаш имаше власт над својата територија. Денес, Војводина е поткралство на помладиот брат на Големиот брат и неговите ајдуци.
Но, она што е неспоредливо попогубно од отстранувањето на шините е уништувањето на железничките коридори, нивното бришење од земја и картата на Војводина засекогаш. Низ децениската негрижа и неинвестиција, многу делови од овој голем систем се доведени во состојба на „економска неисплатливост“, а сега се отстрануваат поради ситни добивки а можеби ќе бидат потребни утре. Тешко е да се прифати фактот дека меѓу градовите како Зрењанин и Панчево, каде железничкиот сообраќај е во прекин и шините дадени на продажба, самиот железнички коридор мора засекогаш да биде уништен. Слично е и на многу други делови. И сето тоа поради, наводно, неисплатливост.
Нема поголема неисплатливост од погрешна личност на одговорна позиција.
Србија цела деценија ја има најнепрофитабилната влада која како рак ги уништува јавните претпријатија. Еден од тие цели е и Српската железница. Се сеќаваме само на збирката врвни крадци, на сите оние генерални и други директори кои правеле малверзации. Од џебовите на железницата се финансираа концерти на естрадни ѕвезди, прекуокеански патувања на директори, а врв на цинизмот беа фиктивни туристички аранжмани за машиновозачи, кондуктери, разводници и други пониски кадри, кои никогаш не се реализираа, туку беа наплатувани.
Минатиот месец свечено беше пуштена во употреба пругата на релација Белград – Нови Сад. Полета Сокол, најмодерниот воз во Србија. Навистина, вакви возови сообраќаат по пругите на земји кои со децении ја немаа таа среќа да ги возат спасувачи и визионери, како што е случајот со граѓаните на Србија. Во телевизискиот прилог за тој свечен настан, на кој присуствуваше и претседателот на Србија, за неколку секунди од профилот се појави ликот на Драгољуб Симоновиќ, поранешен генерален директор на железници Србија. Во возот на Сокол главно имаше ликови кои метафорично кажано немаат образ. А такви се најисплатливи за прогресивната власт. Колку е понеисплатливо, толку поупотребливо за случаи на корупција.
Првиот договор со швајцарската компанија Штадлер е потпишан за време на мандатот на генералниот директор Симоновиќ, уште во 2013 година, за 21 електричен воз. Една деценија подоцна, точно е, само за три воза. Бесмислено е да се трага, да се разоткрива сплетот на лаги, проневери и сите оние казни што ги плаќаме за неисполнување на обврските и пробивање на рокови, без разлика дали се работи за договор со ЕУ или Русија. Јавна тајна е дека кредитите незаконски се користат и за купување скапи автомобили. Сепак, според Европската банка за обнова и развој, сепак се наведува дека Србија ќе набави уште најмалку 18 електрични возови за регионален сообраќај од компанијата Штадлер.
Во секој случај, во Србија до понатамошно известување редовно сообраќаат само „бугарските возови“. И не им требаат шини, туку само пополнето гласачко ливче кое субјектите тајно го земаат пред да излезат на гласање, па го ставаат во гласачката кутија, а празното, добиено на гласачкото место, му го предаваат на организаторот. , т.н „Локомотиви“, кои на ист начин ќе го разменат со следниот гласач. Слепите патници во „бугарскиот воз“ не знаат каде одат, ниту дали ќе стигнат некаде. За тоа се грижи машиновозачот. Важно е само да има доволно брашно, грашок и сардина.
