САФЕТА БИШЕВАЦ
Минатата неделата на изборите конечно победија кандидатите што ги поддржав. Ако немам среќа дома, барем странските избори ме радуваат
Во неделата на изборите конечно победија кандидатите што ги поддржав. Ако немам среќа дома, барем странски избори ме радуваат.
Имам замерки за политиката на францускиот претседател Емануел Макрон, но штом неговата десничарска ривалка Марин Ле Пен е во конкуренција, се знае кого сум го поддржал. Изборот по малку меѓу две „зла“ очигледно не е наша специфичност.
Макрон победи очекувано, но освои осум отсто помалку гласови отколку во 2017 година.
Што е предупредување што треба сериозно да го сфати, особено поради парламентарните избори во јуни.
Свесна за сите можни компликации доколку Ле Пен се всели во Елисејската палата, на ЕУ им олесна, а на веб-страницата на германски Шпигел со големи букви беше напишано воздишка на олеснување – „Уф“.
Честитајќи му на Макрон, Шарл Мишел, претседателот на Европскиот совет, рече: „ЕУ може да смета на Франција во следните пет години“, се додека трае претседателскиот мандат.
Претпоставувам дека е потребно подолго време?
Што значат за Србија изборите во Франција?
Веројатно не многу, но коментарите на социјалните мрежи покажуваат дека Ле Пен имала значителни симпатии, иако Макрон не посети во 2019 година, се обиде да предизвика српско-француско пријателство, а наводно тоа го воспостави лично со претседателот Вучиќ.
Тогаш зошто Ле Пен беше поблиска од Макрон за многумина?
По објавувањето на првите резултати од гласањето на француските прекуморски територии, некои српски сајтови добија бројни коментари кои ги охрабруваат лидерите на екстремната десница.
Мислам дека мислеа дека ќе одлучуваат Гвадалупе и Нова Каледонија, а не Париз или Марсеј и се надеваа дека „случајот Трамп“ ќе се повтори во Франција.
За среќа – не.
Зошто многумина во Србија по правило поддржуваат екстремисти?
Сакате пад на ЕУ и Западот?
Полека, не оди толку брзо и лесно.
А што би добила Србија од тоа, освен „задоволството“ ако соседот, односно на омразениот Запад „да му умре кравата“.
Во Словенија, која ни беше поблиску, имаше и избори во неделата, но парламентарни, на кои беше најавена тесна пресметка меѓу актуелниот премиер, популистот Јанез Јанша и Роберт Голоб, електро инженер кој беше сменет од владата на Јанша како директор. на Електростопанството, кој потоа три месеи пред изборите го основаше Движењето Слобода.
Замислете дека Милорад Грчиќ, поранешен в.д Директорот на ЕПС да основа партија?
Шега, се разбира.
Левичарското и еколошкото Движење за слобода освои 35,8 отсто, а СДС на Јанша 22,5 отсто.
Откако во парламентот влегоа социјалдемократите Тања Фајон и левичарите на Лука Месец, формирањето на владата ќе изгледа брзо и лесно.
Честитки и среќа на Франција и Словенија.
По краткиот експеримент со десницата и популизмот, Словенија се враќа на поблиски политички идеи и партии кои се залагаат за социјална држава и социјална правда.
Интересно е што Словенците секогаш имаат ново лице на политичката сцена. Го имаа претседателот Данило Тирк, премиерите Миро Церар и Марјан Шарец.
Сега Роберт Голоб.
Се појавуваат одеднаш, победуваат, па се појавуваат некои други, а кај нас?
Словенија отсекогаш била поинаков, помодерен, подобар дел од Југославија.
Толку децении живееме во заедничка држава, како да не им земавме нешто? Наместо тоа, на многумина во Србија, пред распадот, им се чинеше дека Словенија ќе пропадне, бидејќи нема да може да купи евтино овошје од нас, а потоа да прави и продава скапи сокови и џемови.
Изгледа се снајдоа.
Во некогашната СФРЈ генерации ученици учеа песни, цели литературни дела на другите југословенски народи. Ја пеевме тогаш „Solčence zahaja“,убедени дека станува збор за словенечка песна..
„Solčence zahaja, in vas tiho spi (посебно внимававме како се изгоравара она „tiho spi“), lunica prihaja, ptiček žvrgoli…“. Се покажа дека не е во прашање словенечка песна. Добро е дека „Сонетниот венец“ сигурно ја напишал Франце Прешерн..
