Додека податоците за бројот на заразени и мртви стануваат се повеќе и повеќе бесрамно подложни на манипулации, дури и официјалните не можат повеќе да го кријат фактот дека вирусот се шири без никаква контрола и дека во моментов имаме повеќе пациенти отколку на врвот на претходниот врв
САНДРА ПЕТРУШИЌ
Среде забраната за движење, со маска во функција на портокал, Александар Вучиќ зеде медицинска опрема како личен подарок и во таа пригода се пофали уште еднаш, затоа што со парите на другите покажа колку се грижи за здравјето на граѓаните во Нови Пазар. Три месеци подоцна, по колапсот на здравствениот систем во овој град, драматични сцени на пациенти кои лежат во ходниците, ги отстрануваат мртвите и го прикриваат бројот на заразени, тој ја испрати премиерката Ана Брнабиќ во Нови Пазар да ги научи вознемирените граѓани дека сè им е дадено и дека сè имаат. Сепак, напредњачката пропаганда за виртуелни успеси не помина овој пат: некои медицински работници му свртија грб на изненадувачката арогантна и несимпатична делегација, семејствата на жртвите ја побараа вистината, а народот на Нови Пазар не ја проголта приказната дека тие всушност биле добро и исполитизирани.
Незгодно но не и нешто што Вучиќ не можеше да го реши – барем тој така размислуваше додека се обидуваше да ја претстави ситуацијата за безбедноста на студиото на РТС во кое „дилерите на наркотици“ (збор што тој ги користеше за исплашени и очајни граѓани на Нови Пазар) немаат можност да му свиркаат. Тој ги нападна од безбедна далечина, затоа што тие не ја ценат неговата лична жртва – тој им дал болница „како никоја друга во Германија“ и на годишно ниво издвојува 10 милиони евра за платите на нивните здравствени работници. Потоа ги исмејуваше сите што се обидоа или успеаја да достават хуманитарна помош во овој град – од граѓани до медицински лица кои нудеа да дојдат („За што сум лут? Па, ми доаѓа да искочам од мојата кожа! Имаат 1.344 здравствени работници … и тогаш некој вели дека двајца доктори и четворица техничари од БиХ ќе нè спасат. ”). Сепак, во тој гнев што луѓето се разболуваат и умираат без негова дозвола, а некои други нудат хуманитарна помош (познато е кој е единствениот што може да помогне), тој најде причина за самокритичност – тој е виновен затоа што сето тоа не би се случело ако по изборите тој не отишол во Москва и Брисел, наместо да ги надгледува луѓето.
Па, сега е конечно тука. И што имаме?
За почеток, драматична изолација, во моментите кога цела Европа повторно ќе се отвори, затоа што граѓаните на Србија повеќе не сакаат да примаат ниту традиционални пријатели како Грција (со денови објавуваат податоци за фалсификување на пандемиската статистика во Србија), поранешни како Црна Гора или новостекнати како Германија. Покрај тоа, Шпанија, земјата со чие сценарио тие нè исплашија, е згрозена од ситуацијата во Србија и емитува телевизиски извештај во кој, како што е опишано од проф. Раша Карапанџа, „Вучиќ и Ана Брнабиќ се претставени како неодговорни идиоти, кои доведоа до појава на епидемијата – од натпревари, преку избори до прослава на победата во форма на пир“. Шпанскиот портал „Ел Конфиденсијал“ ја споменува изненадувачката одлука на ЕУ да ја вклучи Србија меѓу 15-те земји дозволени да влезат во Унијата, и покрај фактот дека „Србија страда од една од најлошите епидемии на вирусот корона на европскиот континент“, по што следува алармантно стрмната крива и фактот дека „болниците на југот на земјата пропаѓаат, половина од владата е заразена, а заклучно со овој викенд, Белград се враќа во вонредна состојба“.
Сето ова има основа во официјалните броеви, за што многумина се сомневаат, но засега тие се сите што ги имаме, затоа што Србија го забележа во последната недела – поголем број заразени отколку досега далеку позагрозената Италија. Од 29 јуни до 6 јули 2.085 луѓе се разболеле во Србија, 1.301 во Италија, 665 во катаклизмична Белгија и ние го надминавме сопствениот рекорд. Иако „Батут“ сè уште упорно одбива да ни обезбеди податоци за бројот на активни случаи, може да се дојде со груба проценка со додавање на бројот на хоспитализирани со број на оние во самоизолација контролирани од Министерството за внатрешни работи. Во понеделник, на 6 јули, бројот на хоспитализирани изнесува 2.737, во самоизолација беше 5.145 (согласно Одлуката за прогласување ковид-19, записите на Министерството за внатрешни работи за бројот на лица во задолжителна самоизолација се однесуваат исклучиво на потврдени случаи на ковид, кои се на домашен третман), а вкупниот број на пациенти бил 7.882, што е повеќе од максималниот постигнат на 4 мај, кога имало 7.786 активни случаи.
Покрај тоа, треба да се потенцира дека податоците на Министерството за внатрешни работи се чуваат невешто како „Батут“, имајќи предвид дека за период од две недели (од 22 јуни до 6 јули) во нивните записи биле запишани само три лица. во изолација во општините Тутин, Сјеница и Нови Пазар, во време кога многу заразени лекари и медицински сестри се јавуваа од самоизолација и нè известуваа за јачината на епидемиолошката состојба во таа област
Без оглед на бројките, доволно е да се погледне наоколу и да се види дека Србија целосно ја изгуби контролата врз епидемијата и дека сè изгледа многу полошо отколку во времето кога добивме заканувачки пораки од Владата („Ситуацијата е драматична. Ние се приближуваме кон сценарио од Италија и Шпанија). И кога директорот на Клиниката за инфективни болести, д-р Горан Стевановиќ, викаше кон нас заради „најлошиот ден за Србија“, што е „резултат на непочитување на мерките што ги дадовме, молевме и молевме“. Во тоа време, луѓето не мораа да стојат трпеливо во долги редови со треска и задушување (или, ако тие навистина не можеа, лежат полусвесно на тревникот, како 80-годишна жена која беше растоварена од брзата помош пред Градската болница), не умреа како двајца пациенти од Сјеница на кои им беше одбиен приемот од болницата во Ужице и со тоа им го одземаа правото на респиратор, а салите и привремените болници не се користеа за сериозни пациенти, туку само за асимптоматски пациенти. Сепак, според најавата на градоначалникот на Белград, Зоран Радојичиќ, пациентите со лесна и умерена клиничка слика ќе бидат сместени во „Штарк арената“.
„СЗО инсистира на контакти да се следат и да бидат изолирани веднаш, а ние во моментов не се обидуваме да го сториме тоа – барем половина од нив дури и не знаат како станале заразени. Испуштена од раце болеста се шири неконтролирано во заедницата. Прогнозата зависи од точните броеви, а ние ги немаме. Започна на почетокот на јуни, имаме постојано зголемување на бројот на заболени и постојано криење на бројот на заразени, додека бројот на починати е скриен од 23 мај, кога започнаа да пријавуваат еден или ниту еден смртен случај, што е статистички невозможно. Бројките не сакаа да ги покажат заради претстојните избори, а потоа продолжија да се кријат по нив, за да не се сфатат како последица на изборите. Сега тие полека ги дозираа бидејќи ситуацијата видно се влошува. Имам информации дека имало официјално шест смртни случаи во Србија на 2 јули и дека всушност починале дури 52 лица, но не сакам да го откривам идентитетот на колегата од Клиниката за инфективни болести кој ми го кажа тоа. Многу е важно да се знае колку се заразени и како се дистрибуираат, а само можеме да претпоставиме дека наместо 300 заразени и откриени има околу 1.000 на ден, па дури и повеќе. Доказ за тоа се серолошките тестови од кои гледаме дека има дури 40 пати повеќе заразени од снимените “, вели проф. Д-р Зоран Радовановиќ.
Неконтролираното ширење беше овозможено во моментот кога беше напуштен мониторингот и изолацијата на контакти, за што само нè информираше д-р Предраг Кон. Тој тврди дека станува невозможно, бидејќи новозаразените пријавиле дури 50 контакти, а за тоа немавме доволно тестови. Меѓутоа, ако требаше да поминеме една недела пред изборите, ќе видиме дека во него се откриени 584 заразени лица, па дури и ако сите пријавиле 50 контакти, ќе бидат потребни 29.200 тестови, а 36.894 лица беа официјално тестирани таа недела. Значи, би било сосема можно, доколку пријавените бројки биле точни, да се тестираат сите контакти и да се остават доволно тестови за лица со симптоми.
Но, ако тестовите навистина не беа доволни, и нема причина да не му веруваме на д-р Кон (и тој самиот постојано истакна дека масовното тестирање е најбезбеден начин да се задржи епидемијата под контрола), тогаш или бројот на нови инфекции е намален или бројот на тестови наводно направени претерано. Исто како што сè уште е претерано, затоа што се додава бројот на PCR и несигурни серолошки тестови, кои честопати даваат погрешен негативен резултат.
Сепак, прикривањето на броевите не завршува тука – ги немаме кога станува збор за географска дистрибуција или старосна структура, ниту пак знаеме дали пациентите со тешка клиничка слика и на респираторите се постари лица со придружни заболувања или вирусот е опасен и за младите.
„Повеќе од 90 луѓе се на респиратори, а ние не го знаеме просекот на нивната возраст. Ова е многу поважна информација од неоснованите „утешни“ претпоставки дека „следната недела ќе биде подобра“, затоа што ни требаат броеви, а не нивни претпоставки, да знаеме што да правиме и како да се однесуваме. Кое е италијанското писмо? Ова е кога државата губи контакт и кога можеме да ги третираме сите како заразени, што ни се случи, и кога здравствениот систем се распаѓа заради недостаток на медицински персонал заради замор или инфекција, што исто така се случува и кај нас “, вели д-р Милена Јауковиќ, васкуларен хирург и член на Здружението за медицинско право.
