Прочитав дека резултатите од една социолошка анкета покажаа дека нешто повеќе од 40 проценти од моите драги сограѓани категорично изјавуваат дека не сакаат да се вакцинираат под никакви околности
ЛЕВ РУБИНШТАЈН
Прочитав дека резултатите од една социолошка анкета покажаа дека нешто повеќе од 40 проценти од моите драги сограѓани категорично изјавуваат дека не сакаат да се вакцинираат под никакви околности. (Ова е сличен процен со оние кои кај нас не сакаат да се вакцинираат! – н.з.).
Ова ми е јасно: секогаш населението – особено оној дел од него (и ова е парадоксално) што е крајно патриотско – поради богатото историско искуство не верува на ниту еден збор за моќ, особено во оние случаи кога владата почнува да заведува него со некои кул работи, и тоа е бесплатно. „Не, тоа е нешто ѓаволско“ – во вакви случаи мисли претпазливото население, засекогаш погодено од стари трауми. „Зошто толку многу ја рекламираат оваа чудна вакцина? Еве им среден прст! Дали сум будала?
Интересно, самата влада, меѓу другото, и нејзиното највисоко раководство, не брзаше да биде боцнато од руската вакцина, пред се, не верувајќи – што е точно во повеќето случаи – во сè што е замислено и направено во Русија, и безусловно им дава предност на странските вакцини кои се измислени и произведени во некои непријателски држави.
Но, јас сум далеку од тоа, ќе кажам искрено, дека ме интересира владата, длабоките мотиви на нејзините постапки и изјави, дури и нејзиното здравје.
Сепак, населението, кое понекогаш арогантно се нарекува народ, би се обидел да предупредам на несовесниот однос кон некои стари домашни традиции. Секој како да знае, но понекогаш, за жал, забораваат дека понудата и побарувачката, по правило, не се во оние хармонични односи, кои се условени од цивилизациските механизми на пазарот.
Добрата работа е што живеам подолго време, па се сеќавам како во моето детство жестоко, а понекогаш и агресивно ги рекламираа раковите на Камчатка. „Секој одамна требаше да знае колку се ракови вкусни и здрави“ – беше напишано со маслена боја на лимени листови прикачени на ридот.
Населението реагираше слабо. Раковите ги купија, јадоа и пофалија само неколку гурмани, целосно задоволни од нивната достапност, што – сега трчам напред – со мојата измама, како пердув на мајскиот ветер, наскоро ќе ми ја откријат тенденцијата за предавство.
Поентата е дека – во апсолутна дисхармонија со единствената точна марксистичка наука, која тврди дека кога идејата доминира врз масите, таа станува материјална сила – напротив се случува спротивното. Затоа, кога населението сфати дека раковите се всушност „вкусни и здрави“ и дека салатата со ракови е она што им треба на сите, тие, овие подмолни ракови, одеднаш исчезнаа, станувајќи сопственост само на најистакнатите граѓани на државата, кои не ја жалат нивната сила и нивното здравје во случај на реализација на мудри одлуки на редовни и вонредни конгреси и пленуми, и кои не спиеја ноќе поради постојаните грижи за општото задоволување на растечките потреби и потрошувачката на наведената популација.
Секако, не станува збор за ракови. Тие се само пример, можеби не и најдобар и најочигледен – има и други.
И ако сè уште не е јасно за што зборувам, тогаш ќе го кажам тоа отворено.
Драги мои претпазливи и сомнителни сограѓани, можеби не би било лошо да се прободете додека сè уште имате нешто? Затоа што, кога ќе ти се запали светлото, истиот Спутник, кој сега го добиваш за муфте и кој затоа го презираш, или ќе започне да се наплаќа (а можеби и многу скапо) или вакцината, навредувајќи те, ќе лета некаде, дури и да е едвај достапна за обичниот човек од целата планета.
(Авторот пишува за „Ехо Маскви“)
