Ана Брнабиќ многу добро знае дека не може да се зборува за трагедиите во Бачка Паланка, „Рибникар“ и Младеновац без да се именуваат одговорните – режимот кој толку ги поевтини животите на своите граѓани што оставката на еден градоначалник е поскапа од два животи
ЗОРАН ПРЕРАДОВИЌ
Не беше во ред во изјавата на Ана Брнабиќ за трагедијата во Бачка Паланка, во која животот го загубија дедо и неговиот внук, тринаесетгодишно момче, со разлика од девет дена. Особено кога се знае дека и двајцата настрадале од струја од жица што лежела на земја две недели по невремето, а општинската власт не одговорила на ниту еден од 27-те повици за санирање на состојбата на терен.
Затоа, не беше крив премиерот што на ваков непромислен начин го зеде под своја заштита претседателот на општината Бранислав Шушница, кој, патем речено, е и шеф на општинскиот персонал за вонредни ситуации, чие смена го имаат граѓаните на Паланча. бараа со денови на протестите. Па нели за недај Боже една смрт не беше доволна за да се реши проблемот? И има ли нешто понормално од неговото пензионирање од функцијата? Уште попогрешен бил изборот на место – за трагедијата во Бачка Паланка не се зборува во Футог, додека само ден претходно, инкогнито и без камери, без да каже ниту збор за одговорноста на Сушница, го посетила семејството на загинатите. Освен што е пресметан, овој потег е и одвратен – одбраната на Сушница од релативно безбедна дистанца, каде што никој не може да постави непријатно прашање, е, најблаго речено, пресметливо. Погрешен беше и тајмингот – во момент кога по трагедиите во „Рибникар“ и Младеновац се шета низ цела Србија – Ана Брнабиќ со последниот чекор уште еднаш се откажува од секаква објективна одговорност на властите. За вакви трагедии не се зборува така, иако тоа лично од неа побарал нејзиниот шеф Александар Вучиќ. На овој начин Брнабиќ, во најмала рака, им даде дополнителна динамика на протестите во Бачка Паланка.
На крајот, погрешна е и формулацијата на Ана Брнабиќ. Зборувајќи во Футог за политичкиот карактер на протестите во Бачка Паланка, премиерката се запраша што точно им се прави на нив и на градоначалникот и зошто е чудно што по две недели не е сè санирано? „А каде беше поправен? Никој не бега од политичка одговорност… Не ми е јасно како во овој момент ќе помогне промената на кризниот штаб“, рече меѓу другото премиерот. Точно е дека, за жал, нема да помогне на семејството на загинатите, но можеби ќе му помогне на некој друг во Паланка.
Но, она што Брнабиќ добро го разбира е дека за оваа трагедија, како оние во „Рибникар“ и Младеновац, не може да се зборува без да се именуваат одговорните – режим кој толку ги поевтини животите на своите граѓани што поскапи оставката на претседател на општината. од два животи.
И да расчистиме, воопшто не се работи за Сушница. Заштитувајќи го, Брнабиќ го штити и откачениот систем кој, се разбира, функционира со полн капацитет. На крајот, оваа неподготвеност да се именуваат одговорните не зборува само за моралните дефекти на власта, туку се манифестира како последна одбрана на една неуспешна и потрошена политика.
И тогаш, таквата политика, иако не често, почнува да се кристализира. Тогаш беззаконието и лудилото почнуваат јасно да се одвојуваат од нормалноста и природно се движат кон спротивни полови. Тоа се тие моменти, луѓето обично ги нарекуваат паѓање на маските, кога беззаконието и лудилото се згуснуваат и се појавуваат во чиста и јасна слика, и уште поважно, нејзино препознавање. Денеска тоа е глетката на локалниот шериф на Бачкопалана Сушница, кој рика по новинарката и ѝ вели дека треба да се срами од самата себе што прашува зошто ништо не е преземено за да се спасат два животи. Вчера тоа беше сликата на Милорад Пантиќ Луки, управник на СНС во Пеќинци, по чија наредба децата беа исфрлени од градинка затоа што нивните родители биле членови на Демократската партија. Или малку порано, сепак, тоа беше слика на кабадахија Сафет Павловиќ, претседателот на општина Жагубица, како го клоца пратеникот Александар Јовановиќ Ќута… Тие слики, колку и режимот сега ги гледа како случајни скици, се нешто што е надвор од политички и личен интерес и надвор од сите калкулации за односот на силите – тие се рамката во која се случува почетокот на поразот на беззаконието и лудилото.
Затоа овој сојуз на полусветски и просветски обединети во бездушност и себичност – доби свое олицетворение во трагедијата во Бачка Паланка, од која навистина би се срамела секоја власт што има некаква почит кон човештвото.
