На чело на листите е една политичарка- жесток борец против насилство врз жените. Како противкандидат на Вучиќ ќе уизлезе поранешен офицер од највисок ранг, стручњак за електроника а како кандидат за градоначалник е поранешен дипломат на Србија во Лондон
Мариника Тепиќ на парламентарните избори на 3 април ќе биде носител на листата Обединета Србија на која се партиите околу ССА, а таа мината недела ги претстави кандидатите на тој дел од опозицијата за претседател на Србија и градоначалник на Белград. -Здравко Понош и Владета Јанковиќ.
Тепиќ рече дека тие како претставници на партиите кои се обединија ќе ја победат и ќе ја обноват Србија. „Сакаме да победиме, сакаме слобода, слободна Србија и Белград и обединети, можеме да го постигнеме тоа“, рече таа, додавајќи дека претседателот Александар Вучиќ наводно се подготвувал да краде.
Понош изјави дека не се појавувал во медиумите бидејќи чекал луѓето кои го предложиле да се договорат, заедно да одат во битка и да победат. За тоа вредеше да се чека, рече Понош, додавајќи дека партиите покажале зрелост и одговорност со изборот на заеднички кандидати.
Чест ми е што работам со најхрабриот поединец во српската политика – Мариник Тепиќ и поединец кој сè уште не учи како да работиме за националниот интерес“, рече Понош, нагласувајќи дека кандидатурата ја прифатил како гест на граѓанска одговорност и патриотски. должност, пренесува Танјуг.
„По изборите во април Србија ќе биде нормална организирана земја, свесна за своето минато, соочена со иднината. Србија како држава ќе му биде вратена на народот, а институциите на граѓаните. Во нив нема да има страв и чувство на несигурност, во кои не се мразиме туку се почитуваме и кога не се согласуваме; држава во која власта нема да го подели народот. Тоа ќе биде земја во која соседите не се непријатели, здравјето не е луксуз, каде домашните инвеститори нема да бидат од втор ред, каде ќе се почитува законот и ќе се гласа слободно“, рече Понош.
Владета Јанковиќ објасни и зошто ја прифатил кандидатурата за градоначалник, па рече дека „направен е таков чекор во развојот на нашиот град што мора да се ангажира секој што може да придонесе“.
Тој додаде дека пресвртница за прифаќање на кандидатурата била кога во медиумите се појавиле две вести, првата дека најскапиот кцадрат во Белград е 10.000 евра и втората дека се намалуваат платите на касиерите.
„Нешто пукна во моето осумдесетгодишно срце и реков стани и направи што можеш“, рече тој и додаде дека може да гарантира дека ќе се знае секој детал за плановите и финансиските договори.
Тој нагласи дека по изборите некои луѓе ќе треба да го положат оружјето, но нема да има реваншизам.
Тој додаде дека лично не е квалификуван да води таков моќен механизам како Градот, но дека е подготвен да избере професионални луѓе.
На прашањето што ќе прави прво доколку победи, Понос нагласи дека прво ќе даде мандат на победничката листа предводена од Мариника Тепиќ.
Тепиќ рече дека е познат нивниот план за следниот ден и потсети дека таа и уште тројца лидери на ССА се обврзале да се повлечат од политиката во рок од шест месеци доколку не ги исполнат своите приоритети.
Таа наведе дека приоритетите вклучуваат враќање на правата и создавање праведна Србија, усвојување на Законот за Специјален антикорупциски обвинител, Специјална обвинителска полиција, Законот за потеклото на имотот и Законот за лустрација.
Јанковиќ истакна дека првата фаза – предизборната фаза почнува утре, и дека нема да биде лесно. Дека прво ќе треба да спречат и да запрат се што му штети на градот, но и дека ќе мора да проверат се околу Рио Тинто, Макиш …
На новинарско прашање за планот за преместување на споменикот на Стефан Немања, тој нагласи дека некои медиуми не пишуваат што точно кажал. Споменикот заслужува друго место, на место каде што не е видливо и ќе ја блокира железничката станица ако е повторно на тоа место, рече тој и додаде дека на таков споменик му треба повеќе простор, можеби дури и во срцето на Србија, во Рашка. во Ѓурѓев ступови, бидејќи таму би имал функција споменик од овие димензии и значења.
На сето ова мора да му претходи финансиска комисија за да провери се што направиле.
Понош, Тепиќ и Јанковиќ беа поддржани како кандидати од партиите и движењата собрани во Единствена Србија, Партијата за слобода и правда, Народната партија, Демократската партија, Движењето на слободни граѓани, Движењето за промени, Движењето Слободна Србија, Слога Трејд Унијата, Демократскиот сојуз на Унгарците од Војводина и Граѓанската платформа.
Кој е кандидатот за претседател на обединетата опозиција? Н нашите читатели тоа име, разбирливо не им е познато.
Кандидатот посочува дека по завршувањето на основното училиште во Голубиќ се запишал во Средното техничко училиште „Никола Тесла“ во Загреб и во Средното армиско техничко училиште во истиот град, но одлучил да оди во воено училиште бидејќи тоа било „нешто целосно ново и непознато“..
Во средно училиште се вљубив во воената служба. Кога дипломирав бев во дилема дали веднаш да почнам да работам како подофицер или да го продолжам образованието на Техничката воена академија во Загреб. Првата опција ми беше привлечна – ќе заработев и така ќе се осамостојам. Меѓутоа, како што се приближуваше крајот на средното образование, ми беше јасно дека тоа не е баш мудар избор. Меѓу другото, затоа што знаев дека како подофицер сигурно ќе бидам распореден на друго место, а Академијата ми даде можност да останам во Загреб уште пет години. На крајот на краиштата, Академијата беше нов предизвик за мене и се чувствував способна да одговорам на тоа“. (Време, 11 јануари 2007 г.)
По завршувањето на Воената академија го продолжил образованието, работејќи во единица. Магистрирав телекомуникации на Електротехничкиот факултет во Белград. Посетувал обука на Генералштабот на Кралскиот колеџ за одбранбени студии во Лондон и курсеви по англиски јазик на Школата за странски јазици на ЈНА во Белград, како и на колеџот Лидс „Сент Џон“ во Јорк, каде што го поминал тестот за курсот на НАТО за високи раководители во Центарот Џорџ Маршал во Германија и курс по европска безбедност во Женевскиот центар за безбедносна политика во Швајцарија. (Глас јавности, 18 септември 2007 г.)
Тој вели дека кога ја завршил Академијата сакал да остане во Загреб, бидејќи таму живеел девет години, а имал понуда да остане на Академијата како асистент.
„Алтернативно решение беше да одам во Воено-техничкиот институт во Белград – тоа беше најдоброто што можеше да го добие питомец од моја насока. Но, на промоцијата ми рекоа да одам во Генералштабот во Секторот за комуникации, информатика и електронско работење, во Дирекцијата за електронско извидување и пречки. Но, кога дојдов и се пријавив во Белград, вработените ми кажаа дека имам воз за Ужице во дваесет часот и четири минути. Што Ужице, прашувам. Се покажа дека баталјонот за електронски пречки се наоѓал во Ужице, иако бил директно подреден на Генералштабот. Тоа беше моето прво патување во Србија јужно од Белград“. (Време, 11 јануари 2007 г.)
По Ужице, во 1988 година се преселил во Белград, на Одделот за развој и опремување на Управата за електронско извидување. Од 1988 до 2002 година бил офицер за развој и опрема во Генералштабот. Курсот за европска безбедност го завршил во Женевскиот центар за безбедносна политика во 2003 година и Курсот за високи извршители во Центарот Маршал во Германија во 2005 година.
Во Министерството за одбрана на Србија и Црна Гора бил началник на Одделот за интеграција во Дирекцијата за меѓународна воена соработка до 2004 година, кога е назначен за началник на таа Дирекција.
Од октомври 2005 година е заменик на началникот на Генералштабот на Армијата на Србија и Црна Гора, а со одлука на Колегиумот на ВСО од 03.06.2006 година е именуван за заменик на началникот на Генералштабот.
Во декември 2006 година бил унапреден во чин генерал-полковник, а потоа со одлука на претседателот на Србија, Борис Тадиќ, бил назначен за началник на Генералштабот. (Танјуг, 14 јануари 2010 г.)
На самиот крај на 2008 година изјавил дека Министерството за одбрана нема концепција и дека конфликтот меѓу него и министерот Драган Шутановац е судир на две концепции.
„Ова не е конфликт меѓу двајца, туку судир на концепции за тоа каде ќе биде Србија како безбедна земја во 2015, 2020 година. Граѓаните на Србија мора да знаат како се трошат пари за таа цел, а денес никој не знае дека освен оние што трошат“. (Политика, 24.12.2008)
Министерот Шутановац побара вонредна ревизија на финансиското работење на министерството во 2008 година, поради „неоснованите наводи за неекономично и непрофесионално работење“ изнесени од началникот на Генералштабот, а српскиот претседател Борис Тадиќ рече дека „навремено ќе предложи мерки“ во врска со Понош. Следниот ден, Понош беше разрешен од должноста началник на Генералштабот. „Секој што е учесник во одбранбениот систем го сноси својот дел од одговорноста. Комуникацијата меѓу началникот на Генералштабот и министерот за одбрана, без оглед на секогаш постоечките концептуални разлики, мора да биде во согласност со општиот безбедносен интерес“, рече Тадиќ. (Б92, 26 декември 2008 г.)
Една година подоцна, Тадиќ издаде декрет со кој му го прекина професионалниот воен рок на Здравко Понош.
Во јануари 2010 година беше назначен за помошник министер за надворешни работи, одговорен за билатерални односи, додека на чело на Министерството беше Вук Јеремиќ. На таа функција беше до смената на власта во 2012 година.
Тој беше шеф на кабинетот на Вук Јеремиќ додека беше претседател на 67. сесија на Генералното собрание на ОН. Тој беше и извршен директор на Центарот за меѓународна соработка и одржлив развој (ЦИРСД), чиј претседател е Вук Јеремиќ. На веб-страницата на CIRSD е наведено дека тој моментално е виш советник, надзорен уредник на списанието „Хоризонти“ и дека е член на Советодавната група за меѓународни односи на Мрежата на ОН за решенија за одржлив развој.
На основачкото собрание на Народната партија, во октомври 2017 година, е избран за потпретседател на партијата. Во ноември 2019 година, тој беше реизбран на таа функција. Пред изборното собрание на Народната партија во декември 2021 година, тој повторно не се кандидираше за таа функција.
„Одлуката да не бидам дел од тој тим уште порано ја донесов, изборите требаше да бидат во април, па се преместија за декември, не сум сигурен дека тоа е паметно решение бидејќи претседателските, предвремените парламентарни и белградските продолжуваат“. Одамна имам различни ставови, не ни помислував дека ќе бидам вест… Една од работите со која не се согласував беше партијата да оди на локални избори во Неготин – останав во малцинство. Сè уште имаше насобрани работи. Нивото на несогласување се акумулирало до тој степен што веќе не се чувствува удобно таму“, ја објасни Понош во емисијата „Иза вести“ своите причини за напуштање на партиската функција функција.“ (Н1, 25.11.2021).
На прашањето дали имал конфликт со претседателот на Народната партија, Вук Јеремиќ, кој, како што наведе, веројатно бил против неговата кандидатура за претседател на Србија, Понош вели дека нема конфликт, туку дека одлучил да се повлече.
„Јас нема да ја поделам партијата, ќе одам во друга, само ќе се повлечам, а моето име ќе остане таму некое време, ако не ми пречи“, посочи тој и додаде, „зошто би ја поделил партијата пет месеци пред избори?“ „Имаме посериозен непријател во моментов – а тоа е овој режим. Тој вели дека Вук Јеремиќ и тој не се разделиле со „пцуење, туку со ракување и прегратки“. „Му реков „јави ме ако ти треба јаглен, а ние не можеме да се мешаме во политика“ (N1, 25 ноември 2021 година)
На 22 јануари 2022 година, него го предложи Партијата на слободата и правдата како нејзиниот опозициски кандидат на претседателските избори. На почетокот на февруари Понош прифати да биде кандидат на претседателските избори).
Факт е дека партијата на Јеремиќ имаше свој кандидат и премислувањето во однос на Понош траеше до последен миг, по што шефот на народна рече дека незадоволството во неговата партија ќе ја пресеме на себе.
Изборот власта го пречека на нож. Најжесток беше Шешељ, кој го нарече Понош „НАТО шпион“.
