Ова е дело кое на Деми Мур може да и ја донeсе наградата- најхрабра актерка на денешницата
МИЛОШ ДАШИЌ
За овој филм се пишува уште од мај годинава, кога ја скандализираше канската публика, која навистина сака да биде навредувана, шокирана и исвиркана од филмовите. Сепак, „Супстанција“ немаше среќа да биде исвиркан, туку се создаде возбуда дека е филм кој мора да се погледне, иако ви се закануваат сцени кои не се соодветни за гледање со постари членови од семејството или деца.
Филмот изобилува со сцени на голотија, како на младата Маргарет Квали, така и на Деми Мур, која годинава наполни 61 година Голотијата на филм не е нова вест, иако станува се поретка, поради што овој филм сигурно ќе се зборува за повеќе работи, но пред се поради самиот жанр што во светската кинематографија го прослави Дејвид Кроненберг – хорор на телото. Тие што знаат што значи тоа нека ве благослови, оние што не знаат…па, во основа ви гарантира дека сите оние женски тела што можете да ги видите во филмот не поминуваат под поимот секси или еротски, или ако тие тие ти терпомашиле, тогаш треба да отидеш кај некој да го погледне филмот наместо тебе.
Сепак, целиот проект е во рацете на жена, а не на некое напалено дете или старец со средовечна криза. Режисер е Корали Фарзе, па приказната за женското искуство е уште поточна и поприродна, а филмот навистина, покрај сите оние рекламни извици „провокативни“ и „храбри“ во насловите, е и еден од најдобрите. филмови на годината.
Во „Substance“ Деми Мур едноставно речено, пукна!
Во филмот, г-ѓа Мур ја портретира Елизабет Спаркл, водителка на ТВ програма за аеробик, која и покрај добрата фигура старее, поради што ја заменуваат. Сепак, Елизабет наидува на реклама за насловната супстанца, која е некаков серум што таа го вбризгува и кој ќе создаде помлада и поубава верзија од себе (Маргарет Квали) во нејзиното тело и која ќе ја „излачи“ од себе.
Постојат голем број правила што и двајцата мора да ги почитуваат бидејќи технички се’ уште се едно лице, со две тела. И само во соработка можат да продолжат да постојат на планетата. Помладиот го зема името Сју и станува новиот млад инструктор по аеробик кој ќе го замени стариот и кој ќе биде прославен и пофален од врвот на ТВ мрежата (Денис Квејд).
Сепак, жената е женски волк, нели, па нема да може добро да функционира во две тела, а самиот расплет е крвав, доста камперски, и не е за оние со слаб стомак.
Се разбира, провокативните сцени со голи женски гради или крв ќе имаат предност во приказната на филмот, но многу поважната емотивна голотија на Деми Мур во овој филм, кој истражува сложени теми за идентитетот и ранливоста, не може да се игнорира. Нејзиниот настап ја поканува публиката да размисли за сопствената перцепција за убавината, сексуалноста и човечкото искуство. Овој филм, по 40 години кариера, станува можеби клучниот момент во филмографијата на Деми Мур.
Иако е се’ уште силна и работоспособна, Мур е заменета со поедноставна и повулгарна верзија на себе. Иако нејзината програма многумина сигурно ќе ја карактеризираат како срамна. Филмот се занимава со лесното разбирање и објективизација на женското тело и убавина. Тоа е како во ММА ринг, сите се уфрлени, „да се убијат“, па кој ќе победи може да продолжи да заработува како месо во забавната индустрија.
Се разбира, не е спојлер да се каже дека нема победници затоа што така се поставени правилата дури и во таква мелница за месо како телевизијата. Оттука, голотијата во филмот не е важна ако филмот се фокусира токму на најранливите моменти на отфрлената ѕвезда и се нурне во подлабоки емотивни и психолошки територии. И затоа оваа улога на Деми Мур е навистина храбра.
. Секако, не смее да се заборави и Маргарет Квали, која со години работи со Лантимос, но и во сериите „Слугинка“ и „Остатоци“, внимателно избирајќи улоги и проекти кои имаат сериозна порака и став.
На крајот на краиштата, овој филм дефинитивно нема да биде за секого поради горчината. Секако, ќе има и такви што ќе кажат – нема ништо ново овде, а сите овие теми и сцени од хорор на телото досега сме ги виделе 100 пати. Како и да е, режисерот и актерките сепак успеаја да создадат доволно автентично дело за ова време, кое се однесува на некои великани од жанрот, но и со доволно универзални проблеми со кои се занимавале авторите пред 50 години, но кои за жал ќе останат за работа на нив во следните децении. Колку и да се гласни овие филмови против тие навики и постапки
