ЕВГЕНИ ДАЈНОВ
По повеќе од еден век глад, беда и негативна селекција, очигледно нема повеќе индивидуалци во Русија. Затоа постои маса која прави што и да и се каже. Таа е подготвена дури и да умре – кога ќе и кажат.
Пред некој ден разговарав со еден млад Русин, на возраст од 23-24 години, кој веќе пет години живее во Софија. Летото го помина во Москва и тоа беше „најсреќниот период во мојот живот“. Тој требаше да се врати во Москва за да магистрира.
„Зарем не се плашиш“, прашувам, „Дека ќе те одведат во војска и да те испратат на фронтот да умреш?“
– Па, вика, ако тоа се случи, тоа би било најголемото нешто!
– Кое? – повторно прашувам – Да умреш на некое калливо поле?
„Неодамна“, одговара тој, „го сфатив следново: смислата на животот е да се умре за татковината“.
– Добро – провоцирам – тогаш зошто не се пријавиш веднаш и не умреш?
– Ах, тоа не е моја одлука. Ова е одлука на мојата земја. Таа најдобро знае. Кога ќе одлучи – тогаш …
КОГА ЦЕЛТА НА ЖИВОТОТ Е … СМРТТА Целата филозофија и психологија на современите Руси се закопани во овој разговор. Филозофијата е онаа на самоукиот (и недоволно учениот) гуру Александар Дугин. До неодамна не разбирав како реалните луѓе можат да ја следат, но во горниот разговор разбрав. Тезата на Дугин, по децении затајување, е следна: Русите ќе го освојат светот затоа што, за разлика од сите други народи, за нив целта на животот е смртта; ништо друго не е важно.
Ги замислив – и во Русија можете да ги видите – вистинските последици од таквиот став кон животот. Ако единствената поента е да се умре, тогаш нема смисла да се прават следниве работи: раѓање и одгледување деца; да изградиш добра куќа за генерациите по тебе; да вложуваш напори за подобрување на животот на оние околу вас и вашата земја; да се потат и да научат да ги надминуваат болестите и да се справат со елементарните потреби; да правиш добро, за да оставиш зад себе барем малку похумана средина отколку што си ја нашол; Внимавајте што оставате на идните генерации!
ОТКРИВАЊЕ НА ДЕНЕШНАТА РУСКА ПСИХОЛОГИЈА Ништо од ова не е важно ако смислата на твојот живот е да умреш. Затоа современите Руси не ги прават горенаведените работи. Мнозинството живее во скапани колиби среде море од кал, сè додека конечно нивниот патријарх не им рече: „Како и да е ќе умрете од пиење, подобро е да умрете на фронтот, барем имавте смисла…“
Тоа го замислив. Но, како тоа го доживува поединецот Русин – немав поим до разговорот со младиот Русин пред некој ден.
Во однос на денешната руска психологија, и овој разговор е откровение. Значењето на живеењето е да се умре; но кога, каде и како, тоа не е ваша лична одлука за вашиот личен живот. Државата го решава тоа наместо тебе. Твојот живот е нејзин. Вие не донесувате одлуки, правите што ќе ви кажат. Државата знае, а вие не знаете.
ЗАГРИЖЕНОСТА НЕ Е ПРЕТЕРАНА Ова е состојбата по повеќе од еден век масакри, глад, беда и негативна селекција. Индивидуи очигледно не постојат – има само маса која прави се што ќе и се каже. Поентата на животот на оваа маса е да се умре кога ќе се каже, да не се постигне ништо за никого додека е жив.
За таков народ нема надеж. Дури и да се случи чудо и да дојдат Американците и да го направат тоа што го направија со Германија и Јапонија за да ги претворат во цивилизирани земји – ова нема да функционира во денешна Русија. И токму сега, Доналд Трамп се труди да ги донесе токму овие луѓе, во оваа држава, на големата светска сцена.
Времињата беа вознемирувачки. Моментално се многу вознемирувачки. Се надеваме дека нема да станат страшни.
