НОАМ ЧОМСКИ
Кои десетте модели на најчести и најефикасни стратегии со кои се прави медиумска манипулација по пат на медиумите
Низ историјата, медиумите се покажаа како исклучително ефикасни во обликувањето на јавното мислење. Благодарение на медиумите и пропагандата се создадени или уништени општествени движења, оправдувани војни, ублажени финансиски кризи, со што феноменот на медиумите стана производител на реалноста во колективната психа.
Но, како да ги откриеме најчестите стратегии за разбирање на овие психосоцијални алатки во кои сигурно учествуваме? Ова се синтетизираните и разоткриени практики, некои поочигледни, а некои пософистицирани, но сите подеднакво ефективни и од одредена гледна точка – понижувачки.
На посиромашната калса треба да и се оневозможи да ја разбере манипулацијата со нивната согласност. Квалитетот на образованието на долната социјална улица треба да биде толку слаба или потпросечна за да остане неискорситлив то јазот во образованието.
Следниве се десет стратегии за манипулирање со луѓето преку медиумите кои долго време и успешно се користат за да ги задржат умовите на сиромашните и необразованите класи затворени и исплашени. Како што веќе знаеме од написот „Контрола на умот, заплашување, медиумска манипулација и како да се заштитите“, стравот е најсилното и најевтиното оружје за контролирање на луѓето на пониски нивоа на свест.
Пренасочување на вниманието Се пренасочува вниманието на јавноста од важните проблеми кон неважните. Да се преоптоварува јавноста со наплив од неважни информации, за луѓето да не размислуваат и да стекнат основни знаења за разбирање на светот.
Стратегијата за нарушување е исто така од суштинско значење за да се спречи јавниот интерес за основните знаења во областите на науката, економијата, психологијата, невробиологијата и кибернетиката. „Одржувањето на вниманието на јавноста се оддалечи од реалните социјални проблеми, занесени во работи без реална важност. Нека јавноста биде зафатена, зафатена, зафатена, нема време за размислување, назад на фармата и домашните животни (цитат од текстот Silent Weapons for a Silent War)“.
Создадете проблеми и потоа понудете решенија Овој метод се нарекува и проблем-реакција-решение. Треба да создадете проблем, за да реагира дел (мнозинството) од јавноста на него, а потоа да понудите (наметнете) решенија што сакате масите да ги прифатат. Во таа понуда или наметнување, дајте им на масите она што навистина не им треба, но убедете ги дека им треба или дека е многу важно (за нивно добро).
Примери:
– предизвикуваат и пренесуваат насилство со намера јавноста полесно да го прифати ограничувањето на слободата, економската криза или да го оправда колапсот на социјалната држава;
– ќе се направи вирус или создаде илузија за него, а потоа ќе се направат и продаваат вакцини. Додај на ова брисеви, нови пасоши и нови задолжителни правила. Значи, прво ти ја земаат слободата, а потоа ти ја враќаат „на лажица“, но само ако го направиш тоа што ќе го побараат од тебе.
Стратегија на постепеност За да може јавноста да се согласи со некоја неприфатлива мерка, таа мора да се воведува постепено, чекор по чекор, со месеци и години. Промените кои би можеле да предизвикаат отпор доколку се спроведат ненадејно и за краток временски период ќе се спроведат преку политика на мали чекори. Така, светот се менува со текот на времето без да се подигне свеста или отпорот кон големите промени. Оваа стратегија е слична на синдромот на варена жаба.
Стратегија за одложување Друг начин да се прифати непопуларната одлука е да се прикаже како „болна и неопходна“, со цел да се добие прифаќање од јавноста пред да се спроведе во пракса. Полесно е да се прифати потенцијална идна жртва отколку непосредна „кланица“. Прво, затоа што жртвата не се прави веднаш, и второ – затоа што јавноста, масата, секогаш има тенденција наивно да очекува дека „утре сè ќе биде подобро“ и дека постои можност да се избегне потребната жртва. Ова и дава на јавноста повеќе време да се навикне на идејата за промена и да ја прифати кога ќе дојде време.
Употреба на детски јазик Кога на возрасните им се обраќаат како на децата, се постигнуваат два корисни ефекти: јавноста ја потиснува својата критичка свест и пораката има посилен ефект врз луѓето. Овој сугестивен механизам е широко користен и во рекламирањето.
Повеќето реклами за пошироката јавност користат говор, луѓе и особено детска интонација, како гледачот да е мало дете или ментално заостанат човек. Колку повеќе се обидува да го измами гледачот, толку е поинфантилен тонот. Зошто? „Ако некој зборува со личност како да има 12 години или помлада, тогаш, поради моќта на сугестија, постои голема веројатност да се добие одговор или реакција, исто така без критичко чувство, како да е тоа навистина лице кое имало 12 години или помладо (од текстот Silent Weapons for a Silent War).”
Будење на емоции Користењето на емоционалниот аспект е класична техника на рационална анализа со краток спој, како и на критичкото чувство на поединецот. Понатаму, употребата на емоции ја отвора вратата на несвесното, кое потоа се користи за всадување или пресадување идеи, желби, стравови и анксиозности, принудување или поттикнување одредено однесување.
Чувајте ја јавноста во незнаење и просечност Оневозможување на јавноста да ги разбере технологиите и методите што се користат за контрола и поробување. „Квалитетот на образованието на пониските општествени слоеви мора да биде слаб и просечен, така што јазот на незнаење наметнат меѓу пониските и повисоките класи останува нешто што е невозможно да се постигне за пониските класи (види „ Silent Weapons for a Silent War“).
Глорификација на глупоста Промовирајте ја јавноста да верува дека всушност е модерно да се биде глуп, вулгарен, необразован, просечен… Во исто време, треба да предизвикате отпор кон културата и науката.
Создавање вина (зголемување на самообвинување) Секој поединец треба да биде убеден дека само тој е одговорен за својата несреќа, поради слабото знаење, ограничените способности или недоволниот напор. Таквата несигурна и потценета индивидуа, оптоварена со чувство на вина, ќе се откаже од потрагата по вистинските причини за својата позиција и бунт против економскиот систем.
Злоупотреба на знаењето Во текот на изминатите 50 години, брзиот напредок на науката создаде се’ поголем јаз меѓу јавното знаење и знаењето кое го поседуваат и контролираат доминантните елити. Благодарение на биологијата, невробиологијата и применетата психологија, „системот“ уживаше во софистицирано разбирање на човечките суштества, и физички и психолошки. Системот доби подобар увид и го познава човекот подобро отколку што се познава себеси. Тоа значи дека, во повеќето случаи, системот врши контрола и има голема моќ над поединците, поголема од онаа што поединецот може да замисли со својот ограничен и преплашен ум.
Ако се’ уште верувате дека ве сакаат политичарите и медиумите кои тие ги контролираат, размислете уште еднаш. Психолошките манипулации се случуваат пред очите на луѓето веќе долги години, но не се отворени очите за гледање на илузијата и не сечиј ум е подготвен д
