„Момчиња, дозволете ми да си подготвам кајгана”: сеќавањата на готвачот на Тито ги откриваат гастрономските навики на претседателот на Југославија. За појадок сакал пилешки црн дроб во сланина, од пиво пиел само „Пилснер Урвел”
„Галеб, Син воз, претседателски авион Даглас, Бела вила на островот Бриони, Пантовчак, Ужичка 15, Игало, Москва, Монголија, па дури и Северна Кореја. Кога Тито патувал и тие патувале со него, посебно неговиот личен готвач – Иван Молнар” .
Така, „Вечерњи лист“ го започнува интервју со еден од готвачите на Јосип Броз Тито, кој ги сподели своите многубројни искуства.
„Јас постојано готвел за Стариот, како што го нарекувавме, од 1973 до 1980 година Сè, од појадок до вечера. За него, Јованка и нивните гости. Секој ден. Јас не работев сам, се разбира. Во кабинетот беа уште Словенецот Лилијан Габриел и Марија Петровиќ., а јас бев многу помлад од нив, но имав можност да учам. Тој Словенецот беше во тимот на кралицата Елизабета пред Втората светска војна “, се сеќава Молнар.
Тој објасни дека кога заминал на Бриони на практиката, како еден од најдобрите ученици од угостителското училиште во Загреб. На Бриони се сретнал со Крлежа и со Коча Поповиќ со нивна препорака бил задржан во неговиот кабинет.
„Тито живееше во Ужичка 15, тоа е приватна адреса. Приеми беа организирани во Палатата на Федерацијата, Старата палата, новата палата, Синиот воз, на Галеб, во авионот и каде и да требаше. На авионот, кујната е минијатурен, едвај јас се свртеле. Повеќе ни служеше да ја подгрееме веќе подготвената храната која ја носевме по патот. Во храната мораше да има храна, но и други преработки од месо”, раскажува Титовиот готвач.
Молнар исто така вели дека Тито никогаш немал луѓе кои ја пробале храната за него, и дека по готвењето на својот оброк, се обидувал да проверува што вкусил. Тој нагласи дека никогаш немало голем притисок врз нив.
„Ни се случи само еднаш да имаме проблем. Стариот секогаш имаше ручек со почеток во 13 часот, но тоа не се случи еднаш на Синииот воз – шпоретот не сакаше да работи. Тој чекаше пет минути и си отиде. Се плашев многу. Сепак, тој никогаш не ни го спомна тоа.”
Морнар открил дека за појадокот најчесто јадел пилешкиот црн дроб во сланина и дека му се допаѓале сите специјалитети со сланина. Тој од вината ги сакапе оние розе, што сам го правеше на Бриони, а од пива само плзењското „Пилснер Урвел” у ниту едно друго.
Во прилог на многу правила и навики кои тој, Тито ги почитуваше, сепак знаеше да не изненади, да влезе наутро во кујната и да рече – „момчиња, да јас да си испечам јајца. Се разбира, ние му дозволувавме. Знаевме дека готвењето го релаксира…” –заклучува Молнар.
Платите на готвачите биле добри. Молнар вели дека во Југославија просекот бил 2.000 динари, просечен директор земал 10.000 динари а тој земал 6.000 динари. Можел многу а заштеди, ама трошел на глупости.
