Тројца браќа беа уапсени во 2018 година. Две години подоцна, тие беа осудени за убиство на припадник на службата за безбедност. Сите тројца негираа каква било вмешаност во злосторството
И покрај долгогодишното сурово задушување на антивладините протести, ретко се случува властите да држат некого сам во затворска ќелија толку долго. „Секогаш кога семејството го посетува Вахид во затвор, тие се обидуваат да го поддржат, но на крајот тој е тој што ги расположува“, ми вели извор близок до семејството.
Тоа не е единственото празно место на семејната трпеза на Афкариевци.
Ја следам нивната приказна со години и тоа само покажува како иранскиот режим нема да застане пред ништо за да го задуши бунтот.
Проблемите на семејството Афкари започнаа пред неколку години во нивниот роден град Шираз во јужен Иран. Луѓето протестираа поради зголемените цени и пониските плати. Тројца браќа – Вахид, Хабиб и Навид излегоа на улица. Навид, најмладиот, беше трофеен борач и добро познат во заедницата. Тоа го издвои за најстрогите казни на властите. Тројца браќа беа уапсени во 2018 година. Две години подоцна, тие беа осудени за убиство на припадник на службата за безбедност.
Сите тројца негираа каква било вмешаност во злосторството.
Потврдив постоење на десетици документи кои покажуваат дека браќата Афкари се пожалиле на правосудните органи дека биле измачувани за да го признаат делото додека биле во притвор.
Аудио пораката на Навид беше споделена на социјалните мрежи во август 2020 година.
„Нема ниту еден доказ во овој проклет случај што докажува дека сум виновен“, вели тој. „Свесен сум дека бараат врат за јамката“.
Овој израз подоцна стана вирален.
Истиот месец, гласовна порака од Вахид била прошверцувана од затворот Адел Абад во Шираз, каде што биле затворени сите тројца.
Два пати штрајкував со глад по 20 дена, надевајќи се дека мојот глас ќе се слушне, но тоа не се случи“, рече Вахид.
„Завршив во обидот да си го одземам животот поради менталната и психолошката тортура низ која морав да поминам.
Вахид во своето семејство има репутација на читател и мислител, со силна морална совест
Навид беше осуден на смрт, додека Вахид и Хабиб првично беа осудени на 54 и 25 години затвор.
Извор ми кажува дека тројца браќа, од семејство со пет сина и ќерка, израснале во грижлива средина и покрај тоа што немаат многу пари.
„Тие најдоа толку многу радост во тоа што беа заедно, едноставните работи им беа највозбудливи“, вели овој извор.
Вахид и Хабиб беа најдобри студенти и посетуваа колеџ. Вахид никогаш не бил товар за неговата мајка. „Секогаш била загрижена дали јаде доволно“, вели изворот.
Вахид по факултетот станал гипсар бидејќи немало работа. Во тоа време Хабиб и Навид, како двајца најмлади, отсекогаш биле најблиски и најпалави. Кога Навид почна да освојува трофеи како борач, тој никогаш не се пофалил со своите достигнувања.
„Нивната мајка постојано наоѓаше нови шампионски плакети во неговиот плакар“, вели изворот.
Во септември 2020 година, тројца браќа беа жестоко претепани во затвор и ставени во подземни ќелии веднаш до собата за егзекуција.
Ќелиите беа неосветлени, без прозорци, кревети или ќебиња – само одвод за тоалет во аголот. Затворениците влегуваат во ќелиите голи и им се дава претходно облечена униформа, често обоена со крв од тепање или самонанесени повреди од претходниот затвореник.
Еден поранешен затвореник ми рече да „замисли црна дупка каква што гледаш во филмовите“.
Браќата биле со врзани очи. „Имате манжетни на рацете, а зглобовите ви се врзани со синџири. Поради студот, металните фитинзи стануваат остри. Болката е толку неподнослива што си принуден да лежиш на гради“, додава поранешниот затвореник.
Пред зори на 22 септември 2020 година, Вахид и Хабиби слушнале како функционира механизмот за бесење во соседната соба. Неколку минути подоцна, чуварот влезе во нивните ќелии и рече: „Сочувство“. Нивниот помлад брат Навид беше обесен на 27-годишна возраст.
Кампањата внатре и надвор од Иран за запирање на извршувањето на неговата смртна казна не вроди со плод.
По егзекуцијата на Навид, властите продолжиле да вршат притисок врз двајцата браќа. Со недели не им биле дозволени ниту посети, ниту телефонски повици, а семејството не ни знаело дали се уште се живи.
Кога на семејството Афкари конечно му е дозволено да ги посети, тие сфаќаат дека Вахид е под уште поголем притисок да се инкриминира себеси и неговиот преживеан брат Хабиб. На Вахид му било кажано дека ќе биде ослободен доколку го признае убиството.
Ако не го стори тоа, властите ќе го погубат Хабиб пред негови очи.
Вахид рекол дека го обожава Хабиб, но дека двајцата се невини.
Властите потоа му рекоа на Вахид да не се плаши од смртта. Тој одговори: „Се плашам, но не сум виновен“. Хабиб на крајот беше ослободен во март 2022 година, по голем меѓународен притисок.
Вахид се уште е во самица.
За него велат дека е расположен и секојдневно вежба во ќелијата.
Покрената е меѓународна кампања за негово ослободување.
„Вахид Афкари не смееше да помине ниту еден ден во затвор, а камоли цела година неправедно затворен и помина 1.000 дена во самица.
„Тој мора веднаш да биде ослободен“, се вели во соопштението на Амнести интернешенел.
