Телото на Хитлер, или она што останало од него, никогаш не било претставено од сојузниците. Заради тоа има мислења дека – според многу теоретичари на заговорот – веруваат дека диктаторот можел да се лизне низ затегнатата советска јамка и да исчезне.
ДЕЈВИД БРЕМЕН
Според официјалната историија Адолф Хитлер си го одзел животот во бункер, длабоко под нивото на Берлин, бидејќи неговата скапоцена империја се распаднала над него. Телото на Хитлер, или она што останало од него, никогаш не било претставено од сојузниците. Заради тоа има мислења дека – според многу теоретичари на заговорот – веруваат дека диктаторот можел да се лизне низ затегнатата советска јамка и да исчезне.
Некои мислат дека фирерот избегал со U-подморница до Аргентина, додека други креативни мислители сугерирале дека се пробил во нацистичка база во Антарктикот, па дури и заминал на темната страна на Месечината.
Меѓутоа, една нова студија ги разбила сите теории за заговор, без разлика дали е обична или бизарна. Научниците заклучија дека една од најпознатите барани личности во историјата, всушност, го доживеале својот крај во урнатините на Третиот рајх, објави АФП, откако ги објави проучувањата на забите извлечени од дупка која била надвор од фиреровиот бункер.
Главните снимки на Адолф Хитлер во бројни облици, канцеларијата за стратешки услуги на САД ги дистрибуирала сликите насекаде, поради страв дека диктаторот ќе може да избега од Германија
-Ние можеме да ги сопреме сите теории за заговор за Хитлер. Тој не бегаше во Аргентина во подморница; тој не е во скриена база на Антарктикот или на темната страна на Месечината – изјави професорот Филип Шарлие за агенцијата.
Руските власти му доделија на Шарлие и на колегите пристап до фрагменти од Хитлеровите заби, кои се чуваат во Москва. „Забите се автентични, не постои сомнеж. Нашата студија докажува дека Хитлер умрел во 1945 година “, рече тој.
Хитлер користел ампула со цијанид и истовремено се застрелал на 30 април 1945 година. Неговата сопруга, Ева Браун, извршила самоубиство заедно со него. Нацистичките војници ги однеле телата надвор од бункерот каде Хитлер се криел и ги изгорече во плитка дупка, за да ги спречат Русите да го мумификуваат телото на Хитлер по нивната победа.
Со советското бомбардирање околу нив, војниците не останале за да се осигураат дека нивната работа е завршена. Кога во бункерот пристигнаа советски воени разузнавачки единици (СМЕРШ), тие ги откриле опожарените остатоци од Хитлер, Браун и двете кучиња на фирерот.
Откритието било чувано во тајност, а остатоците биле скриени многу години од страна на советските власти. Некои фрагменти биле испратени во Москва, додека останатите патувале со СМЕРШ во нова база во Магдебург, Германија. Таму биле погребани во необележан гроб заедно со остатоците на шефот на нацистичката пропаганда Џозеф Гебелс и неговата сопруга и шесте деца.
Кога објектот во Магдебург беше предаден на источногерманските власти, во 1970 година, Советите се плашеа дека локацијата на остатоците може да биде откриена, претворајќи ја базата во нео-нацистички храм. Заради тоа остатоците биле ексхумирани од страна на советските власти, скршени и фрлени во реката Бејдериц во Источна Германија.
Во март 2017 и јули 2017 година, руската државна архива и безбедносната служба на ФСБ дозволиле анализа на она што остана за прв пат од 1946 година.
Целосната копија на канцеларијата на Адолф Хитлер во фиреровиот бункер е презентирана за време на изложбата во Берлин на 27 октомври 2016 година. На тимот, исто така, му беше дозволено да погледне фрагмент на черепот со дупка на левата страна, најверојатно предизвикан од куршум. На тимот не му било дозволено да зема примероци од овој примерок, но Шарлие вели дека е „целосно споредлива” со радиографиите на черепот на Хитлер направени во 1944 година.
Шарлие и неговите колеги не нашле остатоци од барут на фрагментите на забите, сугерирајќи дека фаталната снимка не била направена и преку устата. Тие, исто така, не пронашле траги од месо во забите на диктаторот, кој бил главно вегетаријанец.
„Ние не знаеме дали тој користел ампула од цијанид за да се убие или дали бил фатален само куршумот во главата”, вели Шарлие. Смрта е резултат на двете работи најверојатно.” Сините наноси пронајдени на Хитлеровите лажни заби може да бидат доказ за хемиска реакција помеѓу цијанидот и металот од протезата.
Веднаш имало многу лажни приказни околу смртта на Хитлер. Еден ден по неговото самоубиство, нацистичкиот адмирал Карл Дениц, кој станал вториот и последен канцелар на Рајх, во радио пораката изјави дека Хитлер умрел во борбата против агресорот „на чело на неговите трупи”.
Всушност, самите Совети помогнале да се шири митот за опстанокот на Хитлер, обвинувајќи ги своите нови западни непријатели како засолнувачи на воениот злосторник. Тоа поттикна различни теории кои станаа пофантастични како што минувало времето. Класичната приказна е дека Хитлер побегнал во Аргентина, заедно со милиони украдени во злато и уметнички дела, со една од последниоте германски нацистичките U-подморници. Според оваа приказна, Хитлер починал во Аргентина, Чиле, Парагвај или Бразил.
Некои дури мислат дека тој тоа го направил до Антарктикот, каде што се се сокрил во тајната нацистичка база, пред да продолжи во Јужна Америка. Заради таа фантазија, сојузниците извршиле уништување на базата со нуклеарно оружје во 1950-тите.
Се разбира, омилена приказна е дека Хитлер ги живеел своите денови во нацистичка база на темната страна на Месечината, победувајќи ги Нил Армстронг и Баз Алдрин во лунарниот пејзаж за барем 24 години.
За среќа, ова ново истражување ги доведува сите оние сонувачи да се вратат на земјата, уверувајќи го светот дека Хитлер се убил под земја, во бункерот, како што се приближувале сојузниците.
Сторијата за U-бродот од Втората светска војна, за кој долго време се зборуваше дека ги пренел нацистичките лидери во Јужна Америка, кога се урнал Третиот рајх, е пронајден на брегот на Данска.
Подморницата U-3523, најсовремено пловило развиена на самиот крај на војната, било откриено на длабочина од околу 400 метри, 10 наутички милји северно од данскиот брег, од страна на истражувачите во поморската војна музеј Јутленд.
Подморницата била една од U-подморниците тип XXI, која можела да остане под вода подолго и да патува подалеку од нивните претходници. Само два од 118-те планирани Тип XXI влегле во служба, и нитуедна не е користена за борба.
Долгиот опсег на движење на невиливост на U-3523 предизвикало теории дека ги пренел високите нацистички фигури и нивното богатство на безбедно во Јужна Америка, додека нацистичка Германија била заземена од страна на сојузниците во 1945 година.
У-3523 бил потопен од британски бомбардер на 6 мај 1945 година, со потопување на сите 58 членови на екипажот. Неуспехот да се пронајдат остатоците предизвикале да се родат шпекулации во врска со мистериозните мисии. Неговото место за маоѓање било околу 9 наутички милји од местото каде била погодена од страна на пилотите на РАФ.
Германските сили во Данска се предале еден ден претходно, што значи дека подморницата најверојатно не била во борбена патрола, туку во бегство, соопшти истражувачкиот тим. Имаше дури и предлози, врз основа на декласифициран документ на ЦИА, дека Адолф Хитлер ја користел подморницата за да избега.
Разочарувачки за ентузијастите на теоријата на заговор, тимот кој ја пронајде руина вели дека нема докази дека со него носеле нацистичките водачи или плен, и веруваат дека подморницата, всушност, бегала кон Норвешка кога потонала, а не во Јужна Америка.
Неколку високи нацистички лидери избегале во Јужна Америка на крајот на војната, каде што добиле засолниште од владиѕе кои ги симпатизирале. Некои од најпонатите бегалци се: Јозеф Менгеле, наречен „ангел на смртта”, доктор кој експериментирал со затворениците во концентрациониот логор Аушвиц. Менгеле починал во Бразил во 1979 година, без да биде доведен пред лицето на правдата.
Адолф Ајхман, еден од главните организатори на холокаустот, исто така побегнал во Јужна Америка после војната. За разлика од Менгеле, израелските безбедносни служби (Мосад) успеале да го пронајдат. Тие го киднапирале Ајхман во Буенос Аирес и го одвеле во Израел, каде што му беше судено за неговите злосторства и беше обесен во 1962 година.
Нацистите што избегале од Европа преку таканаречените „линии на стаорецот” користеле врски што ги поставиле германските и странските симпатизери. Членовите на Црвениот крст и Католичката црква биле меѓу оние кои им помогнале на бегалците, а дури девет илјади такви се нашле во Јужна Америка.
По војната, сојузниците ги заробиле другите U-подморници од типот XXI и ги користеле за да развијат своја сопствена подморничка технологија. Дизајнот од типот XXI го инспирирал и Советскиот Сојуз за изградба на Виски-класата, како и посменатите американски подморници од класа на Танг, кои останаа во служба во двете морнарици до 1980-тите.
