Малото хотелче на Стојана Мишев од Асамати по војната било национализирано, а, покрај другото, била конфискувана и можеби најдобрата маса за билијард во тогашната Бановина Вардарска
Стојан Мишев од Асамати, пред Втората светска војна, беше еден од најпознатите претприеамачи – трговци во Преспа.
,,Хотелчето .. или како што беше попознато како „Кафеаната на Стојана Мишев“ во Асамати на источниот брег, е првиот туристичко угостителски објект на Преспанското Езеро.
Објектот изграден пред Втората светска војна на самиот езерски брег со прекрасна плажа, кој сега на внукот на Стојана му служи како магацин за јаболка, имаше кафеана со летна тераса и неколку соби, како и билијард сала. Веднаш до него во 1928 година беше иградена ,,морнарицата“ односно касарната во која воениот рок го служеа регрути од цела тогашна Југославија.
Пред кафеаната се усидруваа патролните бротчиња на морнарицата на војската на Кралството Југославија. И ден денес до самата кафеана се наоѓа некогашниот светилник според кој ноќно време се ориентирале морнарите со патролните бротчиња надгледувајќи ја „водената“ граница со Грција и Албанија.
Малото хотелче на Стојана Мишев од Асамати по војната било национализирано, а, покрај другото, била конфискувана и можеби најдобрата маса за билијард во тогашната Бановина Вардарска. Со специјална нарачка билијардот бил изработен од еден од најпознатите производители на билијард маси во Виена. Едно време, по војната овој билијард, на кој се уште стоело името за кого и од кого е изработен, бил виден во Клубот на полицијата во Скопје, а, се прикажуваше, дека подоцна бил однесен во Белград.
Тргнувајќи од принципот „ако не си со нас или си малку поимотен, ти си против нас“ на пионерот на туризмот и угостителството во Преспа, Стојан Мишев, завалијата, на ѕверски начин му било „пресудено“ без судски докажана вина.
Пред неколку децении внукот Љупчо, заедно со татко му Ристо, кога туризмот во Преспа беше во забрзан развој, повторно ја отворија кафеаната и таа неколку години успешно функционираше, но потоа се повлече Езерото, ја снема плажата, се изменија околностите. Но таа остана симбол на зачетоците на развојот на туризмот во Преспа. Во 1948 година затвореници почнаа да ги градат Отешево и патот преку Галичица, а кон крајот на педесеттите години започна изградбата и на првите објекти на туристичката населба Претор
