Западот не ја исклучува целосно можноста за напад врз Југославија. Во анализата на Стејт департментот констатирано е дека веројатноста на директна инвазија на соседните земји, со или без помош СССР е помалку веројатно отколку поттикнување герилски активности во Југославија. Се прредвидуваше да бида интензивирани герилски активности во Македонија, во која герилци би нападнаале од Бугарија и од Албанија
Од неколку примери во претходното поглавје, можете да видите дека Бугарија до објавувањето на решението na Информбирото имала генерално непроменетиот став кон Југославија. Такви мотиви произлегува пред се од тенденцијата на двете страни во конфликтот да не е брза, за да се сочека исходот на финалниот југословенско-советскиот спор. Покрај тоа, таа не била поволна ниту еситуација во регионот. Грчката граѓанска војна се уште се одивала со неизвесна завршница, додека само неколку дена пред објавувањето на состојбата на Резолуција во Европа, настанало ново заострување со советската блокада на Берлин (од 24 јуни 1948 година до 12 мај 1949 година) за пристап на земјите на „западната демократија” до нивната окупациска зона (Западен Берлин). Ситуацијата на Блискиот Исток, исто така, се влошила по прогласувањето на државата Израел на 14 мај 1948 година. Веднаш потоа, околните земји (Египет, Јордан, Сирија и Ирак) започнале агресија против нововостановената земја (Израел по десет месеци ја доби војната).
Ситуацијата во Европа и нејзиното соседство, секако, не е погодна за кршење на единството на советскиот блок. Преписката меѓу Тито и Сталин за „некооперативни средина” за Советите во Југославија почнала на 27 март 1948 година, но во Бугарија се ‘уште се присутни односите на пријателството со Југославија. Така, на првомајската прослава во Софија стоеше и Титовиот портрет и паролата за Југославија и за југословенско-бугарските односи.
Радио Софија му посвети на роденденот на Тито четири емисии, додека бугарско-југословенското братство во Софија на 23 и 25 мај организираше четири приредби.
Еден ден по објавувањето на Резолуцијата на Информбирото, бугарското Министерство за надворешни работи издаде белешка во која тоа наведува дека Резолуцијата не се менува постојните односи меѓу двете земји. Сепак, вистинските позиции на бугарската раководство беа далеку од пријателски Веќе следниот ден „Работническо дело“ ислезува со статија со наслов „Здравите комунистичките сили во Југославија ќе победат.” Во написот беше, како што се очекуваше, апострофирано дека КПЈ го напуштило „марксизмот” и „диктатурата на пролетаријатот”, и поминува на национализстички позиции. Како и Советите, и Бугарите ги повикуваат „здрави сили” во Југославија, да се врати земјата на „вистинскиот пат”. Нивната формула е слична. КПЈ раководство беше обвинет за „грешки” во внатрешната и надворешната политика, но се истакна уверување дека „здравите сили” во Југославија, ќе се соочат со лидерите на КПЈ.
И политиката веднаш почнаа да се редат обвинувањата на поединци во рамките на Централниот комитет на БРП(к) сметка југословенското раководство. Меѓу нив е онаа на Владимир Поптомов, кој изјави повеќе обвиненија во своите настапи во Софија, Горна Џумаја и на други места. Петко Кунин и Цола Драгојчева не излегоа надвор од Резолуцијата, дури и беа поблаги. Сепак, Бугарката алијанса, предводена од Драгојчева изрази остри критики на раководството на Георги Димитров, кој во првите неколку месеи не излегол јавно да ги изнесе своите ставови во однос на Резолуцијата.
Југословенската став за потребата од единство на Пиринска Македонија со НРМ се толкува како желба „Голема Србија и нејзиниот шовинизам да стане хегемонистичка сила на Балканот”. Сепак, бугарските комунисти не ја исклучува можноста даима идруги мислења. Георги Цанков, предупредил на предвремено напад на Комунистичката партија на Југославија и истакнал дека економската соработка со Југославија е во „витален интерес” за Бугарија. Иако може да се слушнат мислењата во корист на југословенското раководство на врвот на БРП (к), но немало никој кој би ја ризикувал својата позиција и би се спротивставил на линија Информбирото. Бугарија наскоро почнала да се оддаеќува од Југославија, што наскоро ќе доведе до речиси целосен прекин на односите меѓу двете земји.
Бугарија наскоро ја започна разградбата на економската и културната соработка со Југославија. Оваа кампања еше воедначена со практиката спроведувана и во други земји од Источна Европа, предводена од страна на Советскиот Сојуз, со цел да се изолира Југославија и се доведе во тешка позиција. Иако веднаш по објавувањето на Резолуцијата Бугарија и даде Југославија ветувања за одредени веќе создадени релации, во повеќето случаи овие ветувања останаа неисполнети. На сличен начин постепено се избледени и активностите на заедничката југословенско-бугарската културна комисија. Од југословенското раководство во почетокот се истакнуваше дека не е цел кршење на врските со источниот блок, јдури угословенската страна по Резолуцијата презема неколку иницијативи за продолжување на соработката.
Од почетокот на октомври 1948 година, ставот на Бугарија во однос на економската и културната соработка повеќе не беше скриен. Претседателот на бугарскиот дел на Мешаната комисија – Сава Гановски рече дека од исполнувањето на планот на културната соработка меѓу Југославија и Бугарија „нема ништо”. Потоа југословенско-бугарските односи дефинитивно ќе замрат и официјално со раскинување на Договорот за пријателство, соработка и взаемна помош.
Сталин сфатил дека да се урне југословенското раководство не значи само идеолошка изолација, па од есента на 1948 година започнале построги мерки. Во меѓувреме, со Југославија се раскинаа сите договори од економски карактер, југословенскиот петгодишен план е доведен под прашање. Сите земји од Источна Европа, која се граничи со Југославија, почнаа да прават концентрација на воени сили во близина на границата. Овие движења беа всушност демонстрација на сила и предизвикување тензии, но вистинска закана за воената инвазија.
Сепак, Западот не ја исклучува целосно можноста за напад врз Југославија. Во анализата на Стејт департментот констатирано е дека веројатноста на директна инвазија на соседните земји, со или без помош СССР е помалку веројатно отколку поттикнување герилски активности во Југославија. Се прредвидуваше да бида интензивирани герилски активности во Македонија, во која герилци би нападнаале од Бугарија и од Албанија.
(продолжува во следниот број)
