Тоа е песна која лесно патува: изворно италијански, денес е преведена на повеќе од 40 јазици. Има и појави на несоодветна употреба
Во мај 2020 година, во Измир, Турција, наместо повик за молитва, од минарињата на џамиите одекнала песната „Bella ciao“. Според полицискиот извештај од Измир, 62 џамии ја пуштиле оваа партизанска песна. Полицијата не успеала да ги идентификува одговорните. Јавноста го виде тоа како срамен чин, бидејќи, беше Рамазан, светиот месец за муслиманите. Управата за верски прашања тоа го сфати како терористички акт и издаде предупредување во осумдесет и една провинција. Бану Оздемир (1986) од Измир работела петнаесет години за Републиканската народна партија (ЦХП), главната опозициска партија во Турција. Таа на Твитер сподели пет видеа од инцидентот.
Авторката на документрниот филм за песната „Бела чао“ кој деновиве играше на Zagreb dox фестивалот, режисерката Џулија Џипонези открива зошто го направила филмот: „Ми пречеше што партизанската песна се користеше во серијата La Casa de Papel. Во денешно време ми пречи што ја користат во серија на Нетфликс која нема никаква врска со движењето на отпорот во Втората светска војна.
„Bella Ciao“, се пее во различни препеви и повторувања кои често немаат или немаат речиси никаква врска со италијанскиот оригинал. Ја пеат Курдите кои се борат за независност од Турција, ја пеат Украинците бранејќи се од руските напади, ја пеат во Индија, Латинска Америка… Некогаш најпопуларна меѓу комунистите и анархистите, „Bella Ciao“ е денес испеани од разни луѓе кои се борат за различни цели, бидејќи нема специфична идеолошка конотација. Стана тажна и весела песна на угнетените и на оние кои така се чувствуваат, како да го прави оној што ја пее да се чувствува помалку осамен во својата борба.
Кај нас посебно беше во мода во време на борба против режимот на Груевски, особено откако претставниците на опозицијата беа истерани од Собранието на РМ во декември 2012 година. Имаше и обиди откако ВМРО ДПМНЕ псдна од власта после 2017 година да си ја „присвои“ ама обидот секако не и легна!
„Bella ciao“ („Збогум убава“) е италијанска протестна народна песна од крајот на 19 век, оригинално испеана од работниците на Мондина во знак на протест против суровите работни услови во полињата во северна Италија. .
Нашироко се претпоставува дека песната која и биле наречена – Мондинач подоцна била изменета и усвоена како химна на италијанското движење на отпорот од страна на партизаните кои се спротивставувале на нацизмот и фашизмот и се бореле против окупаторските сили на нацистичка Германија, кои биле во сојуз со фашистичката и колаборационистичка Италијанска Социјална Република помеѓу 1943 и 1945 година за време на Граѓанската војна во Италија..
Реално, потеклото на песната е се уште нејасно, иако една хипотеза е дека „Bella Ciao“ првично била испеана како „Alla mattina appena alzata“ („Утрото штом се разбудив“) од сезонски работници на полињата со ориз, особено во италијанската долина на По од крајот на 19 век до првата половина на 20 век, со различни текстови. Работниците работеа на мондар (плевење) на оризовите полиња во северна Италија, за да помогнат во здравиот раст на младите оризови растенија. Оваа работа се изведувала при поплавување на нивите, од крајот на април до почетокот на јуни секоја година. Во тоа време, првите фази од нивниот развој, деликатните пука треба да се заштитат од разликата во температурата помеѓу денот и ноќта. Се состоеше од две фази: пресадување на растенијата и кастрење на плевелите.
Мондаре беше исклучително напорна задача, која ја извршувале првенствено жени познати како мондина, од најсиромашните општествени класи. Работните денови ги поминувале со боси стапала во вода до колена, а со постојано свиткан грб. Грозоморните услови за работа, долгите часови и многу ниската плата довеле до постојано незадоволство, а понекогаш и до бунтовнички движења и немири во раните години на 20 век. Борбите против надзорните падрони биле уште потешки, со многу тајни работници подготвени уште повеќе да ги компромитираат и онака ниските плати само за да добијат работа. Покрај „Bella ciao“, слични песни на жените од Мондина ги вклучувале „Sciur padrun da li beli braghi bianchi“ и „Se otto ore vi sembran poche.“.
Други верзии на претходниците на „Bella ciao“ се појавија со текот на годините, што укажува дека „Alla mattina appena alzata“ мора да е составена во втората половина на 19 век. Најраната пишана верзија е датирана од 1906 година и доаѓа од близина на Верчели, Пиемонт.
Можното потекло на мелодијата беше идентификувано од истражувачот Фаусто Џованарди, по откривањето на јидската мелодија (песна на Коилен) снимена од хармоникаш од Клезмер со украинско потекло, Мишка Зиганоф, во 1919 година во Њујорк. Според научникот Род Хамилтон од Британската библиотека во Лондон, „Коилен“ би бил верзија на „Дус Зекеле Коилен“ (Вреќата со јаглен), од која има различни верзии кои датираат од 1920-тите.
Една од најпознатите снимки е онаа на италијанската фолк пејачка Џована Дафини која ги сними и мондина и партизанска верзија. Се појавува во нејзиниот албум од 1975 година Amore mio non piangere. Многу уметници ја снимија песната, вклучувајќи ги Херберт Пагани, Мери Хопкин, Сенди Шо и Ману Чао. Тука влегува и верзијата на Ив Монтан па и на Милва во еден албум на патриотски песни. Пеачот Муслим Магомаев од Азербејџан, од советскиот период тврди дека му била омилена песна на Брежњев.
Кинезите ја прпеасле по повод премирата на југословенскиот филм „Мост“ (1979) кај познат како „Партизанска ескадрила“ на хајрудин Крвавац.
